Μια ειλικρινής κριτική για τη νέα σειρά του Netflix, που προσπαθεί να γίνει Scandal, αλλά καταλήγει “Συνεχίζω να το βλέπω λόγω Shonda Rhimes”.
Αν το The Residence ήταν φαγητό, θα ήταν ένα πιάτο haute cuisine με εντυπωσιακό σερβίρισμα, αλλά τελικά χωρίς αλάτι. Η νέα σειρά της Shonda Rhimes προσγειώνεται στο Netflix με φανφάρες, μια υποσχόμενη υπόθεση στον Λευκό Οίκο και το γνώριμο στυλ της δημιουργού: δραματικές αποκαλύψεις, μονολόγοι με δάκρυ στο βλέμμα και βουτηγμένες παύσεις στο σκοτεινό φως μιας λάμπας γραφείου.
Και όμως, κάτι δεν κολλάει.
Η πλοκή προσπαθεί να κάνει juggling μεταξύ πολιτικού θρίλερ και character drama, αλλά σε πολλά σημεία πέφτει στο κενό – ή μάλλον, πέφτει με ύφος και μουσική υπόκρουση. Οι χαρακτήρες είναι τόσο archetypes που σχεδόν ακούς το copy-paste. Η Maddie, για παράδειγμα, είναι η απόλυτη “I’m special” ηρωίδα που νομίζει πως ο κόσμος περιστρέφεται γύρω από το υπαρξιακό της αδιέξοδο. Ο Vice President κουβαλάει την κλασική “ύπουλος αλλά με κύρος” ενέργεια, που δεν ξέρεις αν θα σου κάνει πραξικόπημα ή απλώς θα σου κλέψει το πάρκινγκ.
Η Shonda Rhimes ξέρει να δημιουργεί ρυθμό, αυτό δεν αμφισβητείται. Αλλά εδώ, κάθε cliffhanger μοιάζει σαν αναγκαστική ένεση έντασης, και όχι οργανική εξέλιξη. Κάπου ανάμεσα σε υπόγειες συζητήσεις και καλοκουρδισμένες ατάκες τύπου “you don’t know what power really means”, χάνεται το αυθεντικό δράμα.
Δεν είναι Scandal, δεν είναι HTGAWM, και σίγουρα δεν είναι το νέο must-see. Είναι ένα τηλεοπτικό guilty pleasure που θα σε κάνει να φωνάζεις “ΤΙ ΚΑΝΕΙΣ;” στην οθόνη και μετά, για κάποιο λόγο… να πατήσεις “επόμενο επεισόδιο”.
Γιατί στο τέλος της μέρας, όσο κι αν γκρινιάζουμε, η Shonda πάντα κάτι βρίσκει να μας κρατήσει. Αλλά ας είμαστε ειλικρινείς: Aν το The Residence ήταν άτομο, θα ήταν αυτός που μιλάει συνέχεια για το πόσο μυστηριώδης είναι.
Βαθμολογία: 6/10 – Γιατί μας κράτησε, αλλά μας εκνεύρισε κιόλας.
