Η φετινή θεατρική σεζόν στο Θέατρο Αθηνά έχει μια παράσταση που συζητιέται πολύ – και όχι άδικα. Το «Όνομα», σε σκηνοθεσία Κωνσταντίνου Μαρκουλάκη, επιστρέφει δυναμικά, φέρνοντας στο σανίδι μια κωμωδία που ξέρει να ψυχαγωγεί αλλά και να τσιμπάει λίγο πιο βαθιά εκεί που δεν το περιμένεις.
Βασισμένο στο επιτυχημένο γαλλικό έργο των Matthieu Delaporte & Alexandre de La Patellière, το «Όνομα» ξεκινά με ένα φιλικό δείπνο. Μια παρέα ανθρώπων με κοινές ιστορίες, μυστικά και μικρές, πολύ ανθρώπινες τριβές. Όλα μοιάζουν ήρεμα – μέχρι τη στιγμή που ο Βικτόρ, μέλλοντας πατέρας, αποκαλύπτει το όνομα που σκέφτεται για το παιδί του. Από εκεί και πέρα… το τραπέζι παίρνει φωτιά. Ένα και μόνο όνομα γίνεται η αφορμή για ξεσκεπάσματα, ξεσπάσματα, ιδεολογικές διαμάχες και αποκαλύψεις που είχαν θαφτεί για χρόνια.
Ο Μαρκουλάκης αντιμετωπίζει το έργο σαν κωμωδία δωματίου με νεύρο.
Κρατά το τέμπο σταθερά ψηλά, δίνει χώρο στους ηθοποιούς, αποφεύγει τις υπερβολές και δουλεύει με ακρίβεια στις παύσεις και στις εναλλαγές. Η παράσταση έχει ρυθμό, έχει ενέργεια και κάνει το κοινό να συμμετέχει ουσιαστικά στη «συζήτηση» που ξεφεύγει από κάθε έλεγχο.
Η διασκευή της Ελεονώρας Μελέτη φέρνει το κείμενο στο σήμερα, με έξυπνες ελληνικές αναφορές, χωρίς να προδώσει τη γαλλική ταυτότητα του έργου.
ΟΙ ΕΡΜΗΝΕΙΕΣ
Ιεροκλής Μιχαηλίδης – Πιερ
Ο πυλώνας της παράστασης. Σαρκαστικός, ήρεμος στην επιφάνεια αλλά με εσωτερική ένταση που βράζει, ο Μιχαηλίδης χτίζει έναν χαρακτήρα βαθιά αληθινό. Τα ξεσπάσματά του είναι από τα πιο δυνατά της βραδιάς.
Ρένια Λουιζίδου – Ελιζαμπέτ
Η «καρδιά» του έργου. Η Λουιζίδου αποδίδει με ενσυναίσθηση μια γυναίκα που έχει αναλάβει ρόλους που δεν επέλεξε, και όταν έρχεται η στιγμή να μιλήσει, η σκηνή ουσιαστικά αλλάζει επίπεδο. Από τις πιο συγκροτημένες και ώριμες ερμηνείες της.
Κρατερός Κατσούλης – Βικτόρ
Φέρνει ζωντάνια, χιούμορ και σκηνική αυτοπεποίθηση. Ξεκινά ως «προκλητικός», σχεδόν επιδεικτικός, αλλά σταδιακά δείχνει τις μικρές ρωγμές και τις ανασφάλειες που κρύβονται πίσω από την εικόνα. Έξυπνος χειρισμός του ρόλου.
Ντόρα Μακρυγιάννη – Άννα
Εμφανίζεται αργότερα στο έργο αλλά κερδίζει αμέσως χώρο. Η Μακρυγιάννη ισορροπεί εξαιρετικά ανάμεσα στη σύγχρονη, δυναμική γυναίκα και την ευαλωτότητα που την πιέζει. Φρέσκια, καθαρή και απόλυτα λειτουργική.
Λευτέρης Ζαμπετάκης – Κλοντ
Η ωραία έκπληξη της παράστασης! Ίσως ο πιο λεπτοδουλεμένος ρόλος και ο ηθοποιός τον αντιμετωπίζει με αξιοσημείωτη τρυφερότητα. Λιτός, χαμηλότονος, ποτέ υπερβολικός. Η μεγάλη του σκηνή είναι από τις πιο ουσιαστικές της παράστασης.
ΤΑ ΔΥΝΑΤΑ ΣΗΜΕΙΑ
– Η εξαιρετική χημεία του καστ
– Ο ρυθμός και η σκηνοθετική ακρίβεια
– Η ελληνική διασκευή που συνομιλεί με το σήμερα
– Το ρεαλιστικό σκηνικό που σε βάζει μέσα στο ίδιο το σαλόνι της ιστορίας
ΟΙ ΑΔΥΝΑΜΙΕΣ
– Σε ορισμένα σημεία το κείμενο γίνεται φλύαρο (κλασικό γνώρισμα της γαλλικής κωμωδίας ιδεών)
– Κάποιες εκρήξεις έντασης ανεβάζουν λίγο υπερβολικά τον τόνο
– Το φινάλε επιλέγει τον «ασφαλή» δρόμο, εκεί όπου μια πιο αιχμηρή επιλογή θα άφηνε πιο δυνατό αποτύπωμα
Το «Όνομα» στο Θέατρο Αθηνά είναι μια παράσταση που συνδυάζει το γέλιο με την ουσία. Μια κωμωδία που ξεκινά από ένα φαινομενικά αθώο οικογενειακό δείπνο και μέσα σε ενενήντα λεπτά ξεσκεπάζει φιλίες, ρόλους, ιδεολογίες και αλήθειες που συχνά αποφεύγουμε να πούμε.
Είναι καλοφτιαγμένη, καλοστημένη και γεμάτη ερμηνείες που έχουν κάτι να πουν.
Μια καθαρή πρόταση για θεατρική έξοδο που θα σας κάνει να γελάσετε – αλλά και να συζητήσετε στο δρόμο της επιστροφής.
