Τώρα που το σκέφτομαι, στην επόμενη ζωή μου, δε θα ζητήσω από τον πατέρα μου ούτε σπίτια, ούτε αυτοκίνητα, ούτε σπουδές. Το μόνο που θα του ζητήσω θα είναι ένα τρακτέρ. Μεγάλο, μπαμπάτσικο, να κλείνει δρόμους. Να μπορεί να διεκδικήσει με τον όγκο του και τις λαστιχάρες του έξτρα κεφάλαια, επιδοτήσεις, λύσεις στα επαγγελματικά μου προβλήματα, εξασφάλιση του εισοδήματός μου, καύσιμα, ρεύμα κι ό,τι άλλο.
Κι όλα αυτά, κατ’έθιμο μια φορά το χρόνο, κάθε χρόνο.
Λάθος ξεκίνησα, θα μού πείτε. Και θα ‘χετε δίκιο. Στην πραγματικότητα δε θέλω καθόλου να τα χώσω στους αγρότες. Γιατί έχω καταλάβει ένα πράγμα:
Ότι τόσο το ελληνικό κράτος όσο και η Ευρωπαική Ενωση έχουν μια τάση να σκορπούν λεφτά με τον κουβά, χωρίς επαρκή επίβλεψη και έλεγχο, όχι μόνο στον αγροτικό, αλλά σε όλους τους τομείς. Με κανονισμούς και όρους οι οποίοι “μπάζουν” από παντού. Αφήνοντάς άπλετα παράθυρα για ρεμούλες κι εμάς γεμάτους με ερωτηματικά για την επάρκεια των τεχνοκρατών στις Βρυξέλλες.
Γιατί δεν είναι ίδιον μόνο του Ελληνα αυτό. Μην ακούτε τους μικρόνοους δημοσιογράφους. Διαφθορά υπάρχει παντού, όταν λείπει ο έλεγχος. Οχι μόνο στο Ελλάντα. Δηλαδή οι Γερμανοί αγρότες δεν ξεκοκάλισαν τις επιδοτήσεις; Ή οι Ιταλοί; Ή οι Ρουμάνοι; Δοθείσης ευκαιρίας όλοι είμαστε το ίδιο.
Αρα λοιπόν οι αγρότες βρήκαν μεζέ σερβιρισμένο στο πιάτο και περιδρόμιασαν. Όπως έγινε κάποτε με τις αναπηρικές συντάξεις, τις παράνομες συνταγογραφήσεις, τη φούσκα του Χρηματιστηρίου. Και λοιπά και λοιπά και λοιπά. Δεν ήταν οι πρώτοι ούτε οι τελευταίοι.
Δεν έχω τίποτα με τους αγρότες. Εχω ως αρχή, να σέβομαι πάντα ένα σκληρό επάγγελμα που εγώ δεν μπορώ να κάνω. Εύχομαι (ειλικρινά) να βρεθεί λύση και να πάρουν όσα δικαιούνται. Ομως με πιάνει κι ένα παράπονο.
Γιατί εγώ, όπως και όλοι οι άλλοι από εμάς σε αυτή την κοινωνία ανήκουμε σε επαγγελματικές ομάδες που δεν έχουν ανάλογη μαζική ισχύ πίεσης.
Οι νοσοκόμοι δεν έχουν ποτέ σκεφτεί να παρατάξουν τα ασθενοφόρα του ΕΚΑΒ στις Εθνικές Οδούς.
Οι πυροσβέστες δεν έχουν κάνει το ίδιο με τις υδροφόρες τους.
Οι ταπεινοί ελεύθεροι επαγγελματίες, οι μικρομαγαζάτορες που στενάζουν φορτωμένοι με φόρους και δάνεια, με τι να κλείσουν την Εθνική; Απλώνοντας την πραμάτεια τους στην άσφαλτο;
Τελικά, δίνεται η εντύπωση πως μόνο οι αγρότες απεργούν γιατί πεινάνε, ενώ όλοι οι άλλοι είμαστε βολεμένοι, τακτοποιημένοι, άνετοι, με πλουσιοπάροχους μισθούς. Το πιστεύει κανείς;
Από την άλλη, ας σκεφτούμε κι αυτή την παράμετρο: Οι αγρότες τα δίνουν όλα κάθε χρόνο στις κινητοποιήσεις τους την περίοδο της αγρανάπαυσης. Δεν διακινδυνεύουν τις καλλιέργειές τους. Δεν οργάνωσαν ποτέ μια απεργία εν μέσω καλλιεργητικής περιόδου, απειλώντας πως θα πετάξουν τη σοδειά τους και θα κάνουν την Ελλάδα να πεινάσει, θυσιάζοντας έτσι το εισόδημά τους.
Ενας ελεύθερος επαγγελματίας όμως, αν κλείσει το μαγαζί του σε ένδειξη διαμαρτυρίας, πρώτα εκείνος θα ζημιωθεί τον τζίρο της ημέρας του.
Κι αν ένας υπάλληλος απεργήσει από τη δουλειά του, θα στερηθεί πρώτα εκείνος το μεροκάματό του.
Έχω δίκιο; Μπορεί, μπορεί και όχι, δεν είμαι σίγουρος.
Για ένα πράγμα όμως είμαι: Στην επόμενη ζωή, θέλω οπωσδήποτε τρακτέρ….
ΓΚ
