Ο Χρήστος Μάντακας άνοιξε την καρδιά του στην On Time και στη Σίσσυ Μενεγάτου. Ο ηθοποιός μίλησε, μεταξύ άλλων, για τη σοβαρή περιπέτεια υγείας που τον έκανε να αναθεωρήσει όσα θεωρούσε δεδομένα.
-Ένα παιδί, το σκέφτηκες ποτέ;
Όχι. Τα αγαπάω τα παιδιά. Έχω τον ανιψιό μου, τον Στέλιο, το γιο της αδελφής μου, που τον λατρεύω, κι άλλα παιδιά φίλων. Είχα μακροχρόνιες σχέσεις, αλλά δεν σκέφτηκα να έχω ένα παιδί. Δεν είχε μπει στο μυαλό μου ως ανάγκη.
-Πώς είσαι αυτό τον καιρό; Μόνος σου ή ερωτευμένος;
Είμαι καλά, έχω επικεντρωθεί στη δουλειά μου. Είμαι σε μια όμορφη φάση της ζωής μου.
-Αυτό είναι πολύ καλό, γιατί πριν από μερικούς μήνες πέρασες ένα σοβαρό αυτοάνοσο νόσημα, παρόλο που προσέχεις πολύ, γυμνάζεσαι. Είσαι καλά τώρα;
Ναι. Ήταν κάτι πολύ δύσκολο. Δραματικό. Επιδεινώθηκε ραγδαία, μέσα σε πέντε μέρες. Ξεκίνησε Σάββατο και μέχρι την Πέμπτη που μπήκα στο νοσοκομείο δεν μπορούσα να περπατήσω ή να ανοίξω τη βρύση. Την Τετάρτη, που πήρα τα αποτελέσματα, μου είπαν οι γιατροί: «Πρέπει να πάτε στο νοσοκομείο, γιατί υπάρχει περίπτωση να μην μπορείτε να αναπνεύσετε και να σας διασωληνώσουμε».
Τελικά, ήταν ένα αυτοάνοσο νόσημα που επηρέασε όλο το νευρικό μου σύστημα. Ευτυχώς, μέσα στην ταλαιπωρία μου στάθηκα τυχερός, γιατί ήμουν σε καλή φυσική κατάσταση, καθώς γυμνάζομαι πολλά χρόνια και προσέχω τη διατροφή μου. Μου έκαναν μια ειδική φαρμακευτική αγωγή στο νοσοκομείο και το καταπολέμησαν. Ύστερα έκανα φυσικοθεραπείες για ένα μήνα. Ξεκίνησα να γυμνάζομαι και συνήλθα.
Μου είπε ο γιατρός ότι υπήρχαν περιπτώσεις ασθενών που στους τρεις μήνες πέθαναν. Ήταν ένα αυτοάνοσο που συμβαίνει σε έναν στους 200.000 και έλεγα στο γιατρό μου: «Μα, πώς με βρήκε εμένα αυτό;». Δημιουργήθηκε γιατί είχα μερικούς μήνες που περνούσα μια ένταση και μου βγήκε σε αυτοάνοσο.
Και μετά λες: «Τι είναι η ζωή;». Λέμε «θέλω αυτό, θέλω εκείνο, όχι, δεν μου αρέσει αυτό ή το άλλο» και ξαφνικά σου ρίχνει ένα χαστούκι η ζωή και αλλάζει όλα αυτά που θεωρούσες δεδομένα. Θα μπορούσα να είχα φύγει από τη ζωή. Κάθε πρωί ξυπνάς και περπατάς και το έχουμε δεδομένο, αλλά δεν είναι. Ήταν ένα φοβερό μάθημα ζωής.
Έπειτα από αυτό αναθεώρησα πολλά πράγματα. Είπα: «Ξέρεις κάτι, αυτό είναι: η απλή καθημερινότητα, το χαμόγελο στη ζωή, χαμογέλα, γιατί δεν ξέρεις αυτό πόσο θα το έχεις. Ζήσε όμορφα πράγματα, χαμογέλα στη ζωή και αυτό είναι το πιο σημαντικό απ’ όλα». Οι δουλειές θα ’ρθουν, τα λεφτά θα ’ρθουν, όλα θα ’ρθουν. Αλλά η ζωή δεν είναι δεδομένη.
Είναι ένα ωραίο μάθημα που μου έδωσε η ζωή και την ευχαριστώ γι’ αυτό. Με ταρακούνησε. Ευτυχώς, όλα πέρασαν. Το πρόβλημα ξεπεράστηκε εντελώς.
Πηγή: zappit.gr


