Αλήθεια όμως τώρα: Γιατί όλοι ωρύονται επειδή η εκπρόσωπος του Τραμπ απάντησε με τόσο χοντροκομμένη αγένεια στον δημοσιογράφο της Huffington;
Γιατί; Τι ακριβώς τούς πείραξε;
Οταν στα social media δυο στους τρεις ποστάρει βρισές και καντήλια, όταν ο ένας καταριέται τον άλλο επειδή τολμά να μην συμφωνεί, γιατί πρέπει η εκπρόσωπός τους σε μια κυβέρνηση να είναι καλύτερη;
Ενας καθηγητής μου όταν ήμουν φοιτητής μου είχε πει κάτι που δεν ξεχνώ ποτέ:
“Αγαπητέ, για να μπορέσεις να συνεννοηθείς με έναν τορναδόρο πρέπει να μιλήσεις σαν τορναδόρος. Αν μιλήσεις σαν επιστήμονας εργοδηγός, θα σε κοιτάξει με το βλέμμα του ”τι μού λέει αυτός τώρα” και δεν θα συνεννοηθείτε”.
Αυτό ακριβώς έκανε και η Καρολάϊν Λέβιτ. Εκπροσωπώντας επάξια τους ψηφοφόρους της, απάντησε στη γλώσσα τους. Τη γλώσσα που οι περισσότεροι από εμάς μιλάμε πλέον άπταιστα σε αυτή την αρκουδιάρικη, βοθροκοινωνία που στήσαμε στο Διαδίκτυο για να ξεφαντώνουμε ισοπεδώνοντας ο ένας τον άλλο, ανεμίζοντας το μεσαίο δάχτυλο εδώ κι εκεί υπό μορφή λέξεων.
Αλλωστε οι Αμερικανοί είναι πιο ειλικρινείς από εμάς. Δεν ανέχονται να τους κυβερνά κάποιος που είναι καλύτερος από αυτούς, παρά μόνο στα λεφτά. Αριστοκρατικούς πολιτικούς – ευπατρίδες, που μιλούν λες και κρατούν ένα φλυτζάνι τσάι από κινέζικο σερβίτσιο με το μικρό δαχτυλάκι σηκωμένο, ούτε να τούς χέσουν.
Οι πολιτικοί, όπως και πολλά άλλα κομμάτια του κοινωνικού μας παζλ, δεν είναι παρά αντανάκλαση του εαυτού μας. Kι όποιος νομίζει ότι εμείς ως Ελληνες απέχουμε πολύ από τέτοια φαινόμενα, ας αντέξει να κάνει δέκα λεπτά doom scrolling στο X κι ας αναρωτηθεί ποιος πολιτικός μας ταιριάζει. Δέκα λεπτά είπα; Ασε, πέντε, μπας και γλυτώσουμε τα Ζάναξ…
ΓΚ
