Ο Ντόναλντ Τραμπ δήλωσε αυτή την εβδομάδα ότι η Ουκρανία θα μπορούσε να «ανακτήσει όλα τα εδάφη της» από τη Ρωσία εάν είχε τη σωστή υποστήριξη.
Ο τολμηρός ισχυρισμός, που διατυπώθηκε στη Γενική Συνέλευση του ΟΗΕ την Τρίτη, έχει αφήσει πολλούς επικριτές να αμφισβητούν πώς το Κίεβο θα μπορούσε να επιτύχει μια τόσο σαρωτική νίκη μετά από περισσότερα από τρία χρόνια πολέμου.
Ο πρόεδρος των ΗΠΑ δήλωσε: «Με τον χρόνο, την υπομονή και την οικονομική υποστήριξη της Ευρώπης και, ιδίως, του ΝΑΤΟ, τα αρχικά σύνορα από όπου ξεκίνησε αυτός ο πόλεμος, είναι μια πολύ καλή επιλογή». Ισχυρίστηκε επίσης ότι η οικονομία της Ρωσίας αντιμετώπιζε προβλήματα και είπε ότι ο Πούτιν «πολεμούσε άσκοπα».
Ωστόσο, την Τετάρτη, το Κρεμλίνο απάντησε στη δήλωση, λέγοντας ότι η οικονομία της Ρωσίας ικανοποιούσε πλήρως τις ανάγκες του στρατού της και ήταν μεγάλο λάθος να πιστέψει κανείς ότι η Ουκρανία θα μπορούσε να ανακτήσει οποιαδήποτε χαμένη περιοχή.
Η θέση του Τραμπ σηματοδοτεί μια σημαντική αλλαγή από τους προηγούμενους ισχυρισμούς του ότι η Ουκρανία θα έπρεπε να παραχωρήσει γη. Έχει πυροδοτήσει συζήτηση σχετικά με το εάν το Κίεβο διαθέτει τη στρατιωτική ισχύ και τους πόρους για να επιτύχει έναν τέτοιο στόχο.
Ο Συνταγματάρχης Φίλιπ Ίνγκραμ, πρώην αξιωματικός του Βρετανικού Στρατού και ειδικός στις μυστικές υπηρεσίες, δήλωσε στην Daily Mail ότι παρόλο που η Ουκρανία αντιμετωπίζει «ένα γιγάντιο έργο» στην προσπάθειά της να ανακτήσει τα κατεχόμενα εδάφη της, υπάρχει ακόμα δρόμος προς τα εμπρός.
«Από καθαρά στρατιωτική άποψη, θα ήταν πολύ δύσκολο για τους Ουκρανούς να χρησιμοποιήσουν τον στρατό τους για να εκδιώξουν τους Ρώσους», είπε. «Αλλά από μια ευρύτερη επιχειρησιακή προοπτική, όπου λαμβάνεται υπόψη η γεωπολιτική πτυχή, υπάρχει μια ρεαλιστική πιθανότητα, αλλά θα χρειαστεί πολύς χρόνος.
«Θα βασιστεί στην ικανότητα της Ρωσίας να συνεχίσει να υποστηρίζει τις τακτικές της επιχειρήσεις, καταρρέοντας. Οι Ουκρανοί σημειώνουν μεγάλη επιτυχία στην καταστροφή των βιομηχανιών πετρελαίου και φυσικού αερίου της Ρωσίας, κάτι που βοηθά στη χρηματοδότηση του πολέμου της.
«Όσο περισσότερο καταστρέφουν οι Ουκρανοί, τόσο λιγότερη ικανότητα έχει η Ρωσία να κατασκευάσει τα όπλα και τα πυρομαχικά που χρειάζονται για να υποστηρίξουν τις τακτικές μάχες στα ανατολικά. Θα μπορούσαν να βρεθούν σε μια θέση όπου κινδυνεύουν να καταρρεύσουν τμήματα του μετώπου τους».
Η Ρωσία εξακολουθεί να κατέχει περίπου το 19% της Ουκρανίας, με περίπου 3,5 εκατομμύρια Ουκρανούς να ζουν υπό κατοχή. Ο Πούτιν ελέγχει επί του παρόντος τη Χερσώνα, τη Ζαπορίζια, το Λουχάνσκ και το Ντόνετσκ. Οι δυνάμεις του κατέλαβαν και προσάρτησαν την Κριμαία τον Μάρτιο του 2014.
Η Ρωσία έχει οχυρώσει μεγάλο μέρος της επικράτειάς της με τεράστια δίκτυα χαρακωμάτων, αντιαρματικά χαντάκια, φράγματα και ναρκοπέδια, τα οποία περιγράφονται από το Υπουργείο Άμυνας του Ηνωμένου Βασιλείου ως από τα πυκνότερα στον κόσμο.
Στο πεδίο της μάχης, η Ουκρανία συνεχίζει να αντιστέκεται στις άγριες ρωσικές επιθέσεις και να εξαπολύει δικές της αντεπιθέσεις.
Η υπεροπλία της Ρωσίας και η κρυμμένη ουκρανική ισχύς
Στην παρούσα κατάσταση, η Ρωσία κατέχει σαφές πλεονέκτημα σε καθαρό ανθρώπινο δυναμικό – οι αναλυτές αναφέρουν το ενεργό στρατιωτικό της προσωπικό σε περίπου 1,32 εκατομμύρια, ενώ η Ουκρανία έχει περίπου 900.000.
Αυτό δίνει στη Μόσχα σχεδόν μισό εκατομμύριο περισσότερους στρατιώτες που μπορεί να βάλει σε στολή ανά πάσα στιγμή.
Ο αριθμός των 900.000 για την Ουκρανία εξακολουθεί να είναι τεράστιος για μια χώρα του μεγέθους της και αντανακλά την εθνική κινητοποίηση που ακολούθησε την εισβολή.
Ο αριθμός των εφέδρων της Ρωσίας ανέρχεται σε 2.000.000. Αυτό είναι 800.000 περισσότεροι από τους 1.200.000 της Ουκρανίας. Η Βόρεια Κορέα έχει επίσης στείλει περίπου 11.000 στρατιώτες στη Ρωσία για να πολεμήσουν στον πόλεμο.
Αλλά το συμπέρασμα είναι ότι το Κίεβο δεν μπορεί να ανταγωνιστεί τη Μόσχα σε αριθμό ανδρών και αυτή η ανισορροπία διαμορφώνει τον τρόπο που διεξάγεται ο πόλεμος.
Οι απώλειες ήταν καταστροφικές και για τις δύο πλευρές – σύμφωνα με εκτιμήσεις, η Ρωσία έχει υποστεί περισσότερες από ένα εκατομμύριο απώλειες από την έναρξη του πολέμου. Οι απώλειες της Ουκρανίας είναι επίσης σοβαρές, με περισσότερες από 400.000 απώλειες να καταγράφονται κατά την ίδια περίοδο.
Η ικανότητα της Ρωσίας να αντλεί μεγαλύτερο πληθυσμό και μια μεγαλύτερη ομάδα εφέδρων της επέτρεψε να αντικαταστήσει πολλές από τις απώλειές της, ακόμη και αν η ποιότητα των νέων νεοσύλλεκτων συχνά αμφισβητείται.
Η Ουκρανία, με μικρότερο πληθυσμό, έχει αναγκαστεί να βασίζεται σε επαναλαμβανόμενους γύρους κινητοποίησης, και κάθε νέα κλήση έχει γίνει πιο πολιτικά ευαίσθητη.
Αυτές οι απώλειες γίνονται ακόμη πιο δύσκολες λόγω του τεράστιου δικτύου ρωσικών οχυρώσεων, το οποίο, σύμφωνα με τους ειδικούς, θα καταστήσει εξαιρετικά δύσκολη την ανάκτηση οποιωνδήποτε εδαφών.
Ο Συνταγματάρχης Ίνγκραμ δήλωσε: «Καμία άμυνα δεν είναι αδιαπέραστη, αλλά οι ρωσικές αμυντικές γραμμές είναι πιθανώς οι πιο εκτεταμένες που έχουμε δει ποτέ σε οποιαδήποτε σύγκρουση. Οι Ουκρανοί δεν έχουν επί του παρόντος τη δυνατότητα να τις διαπεράσουν με δύναμη.
«Για να έχουν ένα σωστό αποτέλεσμα εναντίον αυτών των αμυντικών δυνάμεων, οι Ουκρανοί θα χρειάζονταν βαριές θωρακισμένες μηχανικές δυνατότητες με μεγάλη υποστήριξη από βαρύ πυροβολικό. Αλλά πάνω απ ‘όλα, θα χρειάζονταν αυτό που ονομάζεται τοπική αεροπορική υπεροχή. Δεν έχουν αρκετά αεροσκάφη για να είναι σε θέση να το παρέχουν αυτό».
Ο επίσημος αμυντικός προϋπολογισμός της Ρωσίας αναφέρεται σε περίπου 126 δισεκατομμύρια δολάρια, ενώ της Ουκρανίας είναι περίπου 53,7 δισεκατομμύρια δολάρια – που σημαίνει ότι η Μόσχα ξοδεύει περισσότερα από τα διπλάσια από το Κίεβο.
Στην πράξη, η διαφορά είναι ακόμη μεγαλύτερη επειδή η οικονομία της Ρωσίας είναι μεγαλύτερη και περισσότεροι πόροι μπορούν να διοχετευθούν στις αμυντικές βιομηχανίες, ακόμη και υπό κυρώσεις.
Χωρίς δισεκατομμύρια δολάρια και ευρώ από συμμάχους, η Ουκρανία δεν θα μπορούσε να ελπίζει ότι θα διατηρήσει μια τέτοια προσπάθεια.
Ενώ η Μόσχα μπορεί να παράγει τα δικά της βλήματα, πυραύλους και άρματα μάχης, η Ουκρανία χρειάζεται μια σταθερή ροή αποστολών από τις Ηνωμένες Πολιτείες, την Ευρωπαϊκή Ένωση και άλλους εταίρους για να συνεχίσει να μάχεται.
Όσον αφορά τα πολεμικά αεροσκάφη, η διαφορά είναι συγκλονιστική. Τα στοιχεία ανεβάζουν το συνολικό απόθεμα αεροσκαφών της Ρωσίας σε 4.292. Η Ουκρανία διαθέτει 324, μια αναλογία μεγαλύτερη από 13 προς ένα.
Η ρωσική αεροπορία περιλαμβάνει σύγχρονα μαχητικά όπως τα Su-35 και Su-30, και βομβαρδιστικά όπως τα Tu-95 και Tu-22M, ικανά να εκτοξεύουν πυραύλους μεγάλου βεληνεκούς.
Η Ουκρανία βασίζεται σε παλαιωμένα MiG-29 και Su-27, αν και οι παραδόσεις δυτικών F-16 αναμένεται να βελτιώσουν σταδιακά την αεροπορική της ισχύ.
Η ανισορροπία στους αιθέρες είναι ένας λόγος για τον οποίο η Ουκρανία έχει βασιστεί τόσο πολύ στην αεράμυνα, τα drones και τις δημιουργικές τακτικές για να αρνηθεί στη Ρωσία την πλήρη αεροπορική υπεροχή.
Το Κίεβο έχει χρησιμοποιήσει συστήματα που παρέχονται από τη Δύση, όπως το Patriot και το NASAMS, για την προστασία πόλεων και κρίσιμων υποδομών, αλλά δεν μπορεί να ανταγωνιστεί τα ρωσικά αεροσκάφη.
Η Ρωσία επιτίθεται με πυραύλους κρουζ Kh-101, βαλλιστικούς πυραύλους Iskander-M, πυραύλους θαλάσσης Kalibr και Kh-47M2 Kinzhal.
Ρίχνει βόμβες ολίσθησης UMPK από Su-34. Η Μόσχα παράγει μαζικά μη επανδρωμένα αεροσκάφη μονής κατεύθυνσης Shahed ή Geran εντός της Ρωσίας, μετά τη συνεργασία της με το Ιράν, επιτρέποντας συχνές μαζικές επιθέσεις από το 2023.
Εν τω μεταξύ, η Ουκρανία έχει παραλάβει πυραυλικά συστήματα HIMARS, αεράμυνα Patriot και πυραύλους κρουζ μεγάλου βεληνεκούς Storm Shadow ή SCALP.
Ο Συνταγματάρχης Ingram δήλωσε ότι η προμήθεια όπλων από τη Δύση είναι απαραίτητη για την Ουκρανία, γέρνοντας τον πόλεμο υπέρ της.
Η ικανότητα της Ρωσίας να αναπτύσσει χιλιάδες άρματα μάχης, ακόμη και παλαιότερα μοντέλα, της επιτρέπει να θωρακίζει μαζικά σε σημεία κατά μήκος του μετώπου και να αναγκάζει την Ουκρανία να επεκτείνει τις άμυνές της.
Ο μικρότερος αριθμός άρμάτων μάχης της Ουκρανίας σημαίνει ότι τα άρματα μάχης είναι πολύτιμα περιουσιακά στοιχεία, που χρησιμοποιούνται συχνά σε συνδυασμένες επιθέσεις όπλων που υποστηρίζονται από πεζικό και πυροβολικό.
Η ναυτική ισορροπία είναι εξίσου άνιση – η ναυτική δύναμη της Ουκρανίας ανέρχεται σε 89 μονάδες, ενώ η Ρωσία έχει 419.
Ο στόλος της Ρωσίας περιλαμβάνει 63 υποβρύχια, 83 κορβέτες και εννέα περιπολικά σκάφη. Διαθέτει επίσης αντιτορπιλικά και καταδρομικά. Η Ουκρανία, από την άλλη πλευρά, διαθέτει κυρίως μικρότερα σκάφη και περιπολικά σκάφη.
Η καταστροφή της ναυαρχίδας της, Moskva, το 2022 ήταν μια συμβολική νίκη για την Ουκρανία, αλλά δεν εξάλειψε την υποκείμενη ανισορροπία.
Η Ρωσία μπορεί να αποκλείσει ουκρανικά λιμάνια, να εκτοξεύσει πυραύλους από τη Μαύρη Θάλασσα και να διατηρήσει παρουσία σε πολλαπλά θέατρα επιχειρήσεων.
Η Ουκρανία έχει ανταποκριθεί με ευρηματικότητα, χρησιμοποιώντας θαλάσσια drones και πυραύλους μεγάλου βεληνεκούς για να χτυπήσει ρωσικά πλοία σε λιμάνια και στη θάλασσα.
Το ”κρυφό χαρτί” της Ουκρανίας
Ο Συνταγματάρχης Ινγκραμ υπέδειξε ότι το πιο ουσιαστικό πλεονέκτημα της Ουκρανίας είναι ότι διεξάγει έναν πόλεμο «εθνικής επιβίωσης».
Είπε: «Από στρατιωτικής άποψης, αυτό είναι που ονομάζεται ηθικό συστατικό της μαχητικής ισχύος. Αυτό φέρνει μαζί του αποφασιστικότητα και συνδέεται με μια στρατιωτική ικανότητα που είναι δύσκολο να μετρηθεί με επιστημονικούς όρους. Οι Ρώσοι δεν το έχουν αυτό».
Ο μόνος οριστικός τρόπος με τον οποίο η Ουκρανία μπορεί να κερδίσει τον πόλεμο, είπε, είναι να χτυπήσει την οικονομία της Ρωσίας, ώστε να μην είναι σε θέση να συνεχίσει να χρηματοδοτεί τον πόλεμο.
«Ο μόνος τρόπος για να αναγκαστεί ο Πούτιν να παρέμβει θα ήταν να σταματήσει η ικανότητα της Ρωσίας να εξάγει τα προϊόντα πετρελαίου και φυσικού αερίου της στο εξωτερικό», είπε. Πρέπει να υπάρξουν δευτερογενείς κυρώσεις κατά της Κίνας και της Ινδίας, καθώς και άλλων χωρών που αγοράζουν από τη Ρωσία.
Η Ρωσία έχει πέντε επιπλέον άρματα μάχης στο απόθεμά της για κάθε ένα που χάνει η Ουκρανία. Και για κάθε αεροσκάφος που η Ουκρανία αγωνίζεται να επισκευάσει, η Ρωσία έχει δώδεκα ακόμη σε εφεδρεία.
Πηγή: Daily Mail
