Ποιος σκότωσε τον πατέρα μου – Édouard Louis. Ένα βιβλίο-κατηγορώ, μια εξομολόγηση, μια τελευταία χειρονομία αγάπης
Υπάρχουν βιβλία που δεν χρειάζονται φαντασία…Χρειάζονται μόνο αλήθεια.. Και το “Ποιος σκότωσε τον πατέρα μου” του Εντουάρ Λουί είναι ακριβώς αυτό: ένα μικρό βιβλίο που κουβαλάει τεράστιο φορτίο… Συναισθηματικό, πολιτικό, υπαρξιακό.
Η υπόθεση:
Ο συγγραφέας επιστρέφει στον πατέρα του — όχι για να τον εκδικηθεί ή να τον εξιδανικεύσει, αλλά για να τον κοιτάξει κατάματα, ίσως για πρώτη φορά. Έναν πατέρα σκληρό, βίαιο, σιωπηλό, μεγαλωμένο μέσα στη φτώχεια, την τοξική αρρενωπότητα, τις χαμένες ευκαιρίες.
Δεν πρόκειται για μια τρυφερή αφήγηση συμφιλίωσης. Είναι μια φράση-γροθιά: “Σου συνέβη αυτό, σου το κάνανε, κι εσύ το έκανες και σε μένα.”
Το στιλ:
Η γραφή του Λουί είναι λιτή, σχεδόν χειρουργική. Δεν φλυαρεί. Δεν κλαψουρίζει. Λέει μόνο ό,τι πρέπει να ειπωθεί. Και το λέει με τρόπο που δεν επιτρέπει στον αναγνώστη να μείνει αμέτοχος.
Η ουσία:
Το βιβλίο δεν είναι μόνο για τον πατέρα του.
Είναι για το ποιοι σκοτώνουν τους πατεράδες μας – τα συστήματα, οι νόμοι, η αδιαφορία, η βία της φτώχειας και της περιθωριοποίησης.
Ο Λουί δείχνει τους πραγματικούς ενόχους με ονόματα και ημερομηνίες. Είναι πολιτικό όσο και προσωπικό. Και το κάνει χωρίς να φωνάζει.
Το συναίσθημα:
Πίσω από την οργή υπάρχει τρυφερότητα.
Και πίσω από την τρυφερότητα, ένα παιδί που δεν πρόλαβε να αγαπηθεί με τον τρόπο που του άξιζε. Κι όμως, γράφει αυτό το βιβλίο σαν μια πράξη αγάπης. Ίσως τη μοναδική που μπορούσε να προσφέρει.
Βαθμολογία: 4/5
Ένα βιβλίο που με συγκλόνισε, με ταρακούνησε, αλλά κράτησα το 5 για το βιβλίο του που θα με λυγίσει ολοκληρωτικά.
(καλά το καταλάβατε, έχω πάρει φόρα και διαβάζω όλα τα βιβλία του στη σειρά!!!)
Διάβασε ακόμα:“Αγώνες και μεταμορφώσεις μιας γυναίκας” του Edouard Louis – όταν ένα βιβλίο σού μιλά χωρίς να χρειάζεται να σε ξέρει
