Υπάρχουν πολλές συναρπαστικές, λιγότερο γνωστές ιστορίες στη Βίβλο που δεν τραβούν πάντα τα φώτα της δημοσιότητας, είτε επειδή είναι πιο σκοτεινές είτε επειδή οι ερμηνείες τους είναι πιο περίπλοκες. Ακολουθούν μερικές λιγότερο γνωστές ιστορίες που συχνά παραβλέπονται αλλά παραμένουν ενδιαφέρουσες και μυστηριώδεις:
- Η κατάρα και το σημάδι του Κάιν
Αφού ο Κάιν σκοτώνει τον αδελφό του Άβελ, ο Θεός τον τιμωρεί κάνοντάς τον «περιπλανώμενο» στη γη. Αλλά υπάρχουν και άλλα: ο Θεός βάζει ένα «σημάδι» στον Κάιν για να τον προστατεύσει από το να σκοτωθεί από άλλους. Αυτό το σημάδι έχει αποτελέσει αντικείμενο πολλών εικασιών, με κάποιους να προτείνουν ότι ήταν ένα φυσικό σημάδι (όπως ένα τατουάζ) ή ακόμα και κάτι μεταφυσικό. Ορισμένες περιθωριακές ερμηνείες έχουν συνδέσει ακόμη και την ιδέα ότι οι απόγονοι του Κάιν «σημαδεύονται» με διάφορους μύθους ή θρύλους, αλλά δεν υπάρχει πλήρης εξήγηση στο κείμενο.
Απόκοσμο στοιχείο: Αυτό το σημάδι έχει πυροδοτήσει κάθε είδους θεωρίες. Μερικοί άνθρωποι έχουν υποθέσει ακόμη ότι αυτό το σήμα θα μπορούσε να συνδεθεί με την ιδέα των λυκανθρώπων (αν και αυτό δεν βρίσκεται σε κανένα παραδοσιακό βιβλικό κείμενο). Η ιδέα ότι ο Κάιν, ως ο «πρώτος δολοφόνος», θα φέρει αυτό το σημάδι της θεϊκής προστασίας, αλλά θα ήταν καταραμένος να περιπλανηθεί, δημιουργεί μια αίσθηση αναπόδραστου στη μοίρα του.
- Οι Νεφελίμ (Γένεση 6:1-4)
Ιστορία: Στη Γένεση, υπάρχει μια μυστηριώδης αναφορά για τους Νεφελίμ, τους «γιους του Θεού» και τις «κόρες των ανθρώπων» που λέγεται ότι δημιούργησαν μια φυλή γιγάντων. Ο όρος «Nephilim» σημαίνει «πεσμένοι» ή «γίγαντες» και η ταυτότητά τους αποτελεί πηγή πολλών συζητήσεων. Μερικοί μελετητές ερμηνεύουν αυτά τα όντα ως έκπτωτους άγγελους που ζευγαρώνουν με ανθρώπινες γυναίκες, δημιουργώντας μια υβριδική φυλή ισχυρών γιγάντων.
Απόκοσμο στοιχείο: Αυτή η ιστορία είναι περίεργη γιατί αναφέρει εν συντομία πώς οι «υιοί του Θεού» πήραν ανθρώπινες γυναίκες και οι απόγονοί τους ήταν γίγαντες. Ορισμένες ερμηνείες (ειδικά σε απόκρυφα και εξωβιβλικά κείμενα) το επεκτείνουν σε έναν μύθο που περιλαμβάνει όντα από τον κόσμο και ανθρώπινα υβριδικά πλάσματα. Αυτοί οι γίγαντες έχουν συνδεθεί με την ιδέα των αρχαίων, χαμένων πολιτισμών και ακόμη και μύθων των μορφών του «Ατλάντιου» ή του «Τιτάν».
- Η Μάγισσα του Ενδόρ (1 Σαμουήλ 28:3-25)
Ιστορία: Σε μια από τις πιο παράξενες συναντήσεις της Βίβλου, ο Βασιλιάς Σαούλ, έχοντας απεγνωσμένη ανάγκη καθοδήγησης, συμβουλεύεται ένα μέσο (ή «μάγισσα») στο Έντορ. Της ζητά να καλέσει το πνεύμα του νεκρού προφήτη Σαμουήλ. Προς έκπληξή του, το πνεύμα του Σαμουήλ εμφανίζεται και παραδίδει μια προφητεία καταστροφής για τον Σαούλ. Αυτή είναι μια από τις λίγες περιπτώσεις στη Βίβλο όπου η νεκρομαντεία δεν καταδικάζεται ευθέως. Αντίθετα, είναι ένα περίεργο και ανησυχητικό επεισόδιο.
Απόκοσμο στοιχείο: Η μάγισσα που φέρνει στο νου το φάντασμα του Samuel εγείρει κάθε είδους ερωτηματικά. Το επέτρεψε ο Θεός; Πώς έγινε αυτό; Το επεισόδιο φαίνεται να υποδηλώνει ότι ακόμη και σε απελπισμένους καιρούς, οι υπερφυσικές δυνάμεις μπορούν να προσεγγιστούν με τρόπους που μπορεί να μην κατανοούμε πλήρως.
- Ο ομιλών Γάιδαρος του Βαλαάμ (Αριθμοί 22:21-31)
Ιστορία: Ο Βαλαάμ είναι ένας προφήτης που καλείται να καταραστεί τους Ισραηλίτες από τον βασιλιά του Μωάβ, τον Βαλάκ. Στο δρόμο του για να συναντήσει τον Βαλάκ, ο γάιδαρος του βλέπει έναν άγγελο να στέκεται στο δρόμο, τον οποίο ο Βαλαάμ δεν μπορεί να δει. Αφού ο γάιδαρος αρνείται να προχωρήσει τρεις φορές, ο Βαλαάμ χτυπά το ζώο απογοητευμένος και στη συνέχεια – ως εκ θαύματος – ο γάιδαρος μιλάει, επιπλήττοντας τον Βαλαάμ για τις πράξεις του. Αμέσως μετά, ο Θεός ανοίγει τα μάτια του Βαλαάμ για να δει τον άγγελο να στέκεται στο δρόμο.
Απόκοσμο στοιχείο: Η ιδέα ενός γάιδαρου να μιλάει ξαφνικά και να επιπλήττει έναν προφήτη μοιάζει σουρεαλιστική, σχεδόν σαν κάτι από μια φανταστική ιστορία. Εγείρει επίσης ερωτήματα σχετικά με τη θεϊκή παρέμβαση στην καθημερινή ζωή και πώς ακόμη και άψυχα αντικείμενα (ή ζώα) μπορούν να γίνουν σκεύη για το μήνυμα του Θεού.
- Το Θηρίο της Αποκάλυψης (Αποκάλυψη 13)
Ιστορία: Στο αποκαλυπτικό όραμα του Ιωάννη στο βιβλίο της Αποκάλυψης, το «Θηρίο» είναι σύμβολο μιας κακής αυτοκρατορίας ή ηγεμόνα που θα αναδυθεί τις τελευταίες ημέρες. Περιγράφεται ότι έχει επτά κεφάλια, δέκα κέρατα και μια παράξενη, τρομακτική εμφάνιση. Ο αριθμός 666 συνδέεται με το Τέρας και συχνά θεωρείται σύμβολο του απόλυτου κακού ή της διαφθοράς.
Απόκοσμο στοιχείο: Οι εικόνες του Τέρατος είναι ταυτόχρονα τρομακτικές και αινιγματικές. Η συσχέτιση με το 666 έχει γίνει σημαντικό μέρος της ποπ κουλτούρας και των θεωριών συνωμοσίας. Η περιγραφή του Τέρατος, τα κέρατά του και η ιδέα ότι είναι μια παγκόσμια κυρίαρχη δύναμη, έχει κάνει αυτή τη φιγούρα σύμβολο φρίκης και μυστηρίου.
- Ο Προφήτης Ελυσαίος και οι Αρκούδες (Β’ Βασιλέων 2:23-25)
Ιστορία: Αφού ο Ελυσαίος αναλαμβάνει την προφητική διακονία από τον Ηλία, μια ομάδα νεαρών τον κοροϊδεύει αποκαλώντας τον «φαλακρό». Σε απάντηση, ο Ελυσαίος τους καταριέται στο όνομα του Κυρίου, και δύο θηλυκές αρκούδες βγαίνουν από το δάσος και μαλώνουν 42 από τους νέους.
Απόκοσμο στοιχείο: Η αυστηρότητα της τιμωρίας για τον χλευασμό ενός προφήτη φαίνεται ακραία. Η ιδέα των αρκούδων να επιτίθενται και να μαλώνουν τα παιδιά ως θεϊκή ανταπόδοση έχει κάνει αυτή την ιστορία μια από τις πιο περίεργες στη Βίβλο. Εγείρει επίσης ερωτήματα σχετικά με τη φύση της προφητικής εξουσίας και της θείας δικαιοσύνης.
- Η αμαρτία και η μετάνοια του Βασιλιά Μανασσή (2 Χρονικών 33:1-20)
Υπόθεση: Ο βασιλιάς Μανασσής θεωρείται ένας από τους πιο πονηρούς βασιλιάδες. Περιγράφεται ότι οδηγεί τον Ιούδα στη λατρεία των ειδώλων, συμπεριλαμβανομένης της τοποθέτησης ειδώλων στο ναό, της άσκησης μαγείας και ακόμη και της θυσίας των δικών του παιδιών στη φωτιά. Τελικά, αιχμαλωτίζεται από τους Ασσύριους και οδηγείται στη Βαβυλώνα. Στην αιχμαλωσία, ο Μανασσής μετανοεί και ο Θεός δείχνει έλεος, επιτρέποντάς του να επιστρέψει στην Ιερουσαλήμ.
Απόκοσμο στοιχείο: Το επίπεδο της διαφθοράς στη βασιλεία του Μανασσή, συμπεριλαμβανομένης της θυσίας παιδιών, το κάνει ένα σκοτεινό κεφάλαιο. Αυτό που είναι ιδιαίτερα απόκοσμο είναι η δραματική ανατροπή και η μετάνοιά του—κάτι που μπορεί να φαίνεται παράταιρο δεδομένων των προηγούμενων ενεργειών του, ωστόσο η Βίβλος υποδηλώνει την προθυμία του Θεού να συγχωρήσει ακόμη και τους χειρότερους αμαρτωλούς.
- Ο άγγελος που χτύπησε 185.000 Ασσύριους (Β’ Βασιλέων 19:35)
Υπόθεση: Κατά τη διάρκεια της βασιλείας του βασιλιά Εζεκία, ο βασιλιάς των Ασσυρίων Σενναχερίμ πολιόρκησε την Ιερουσαλήμ. Όταν απείλησε να καταστρέψει την πόλη, ο Εζεκίας προσευχήθηκε στον Θεό. Εκείνη τη νύχτα, ένας άγγελος Κυρίου χτύπησε 185.000 Ασσύριους στρατιώτες και η πολιορκία έσπασε.
Απόκοσμο στοιχείο: Ο ξαφνικός και μυστηριώδης θάνατος τόσων πολλών στρατιωτών σε μια νύχτα, που προκλήθηκε από έναν αόρατο άγγελο, παρουσιάζει μια δυνατή και ανατριχιαστική εικόνα. Είναι μια θεϊκή παρέμβαση που εκφράζεται με μια συντριπτική και τρομακτική επίδειξη δύναμης.
9. Ο Βασιλιάς Λυκάνθρωπος
Ο βιβλικός λυκάνθρωπος δεν ήταν άλλος από το Ναβουχοδονόσορα, έναν σπουδαίο βασιλιά της Βαβυλώνας που κυβέρνησε περίπου το 605 π.Χ. Έκανε όλα όσα έπρατταν οι μεγάλοι βασιλείς της εποχής του, όπως να χτίσει και να καταστρέψει, αλλά μαζί με αυτά προχώρησε σε ένα τεράστιο ατόπημα: αυτό της υπερβολικής περηφάνιας. Η έπαρση του Ναβουχοδονόσορ, επειδή κατέκτησε μεγάλο μέρος του τότε γνωστού κόσμου και δημιούργησε μηχανικά επιτεύγματα, γιγαντώνονταν καθώς αποκτούσε όλο και περισσότερη δύναμη και πλούτο. Έφτασε μάλιστα στο σημείο να ανεγείρει ένα χρυσό άγαλμα του ιδίου, ύψους 28 μέτρων, προκειμένου να το λατρεύουν οι υπήκοοι του.
Ο προφήτης Δανιήλ τον επέπληξε και όταν ο ίδιος αρνήθηκε να μετανοήσει και να πιστέψει στην ταπεινοφροσύνη, ο Κύριος τον τιμώρησε με μια ασθένεια που όμοιά της δεν είχε υπάρξει για πολλά χρόνια. Όπως περιγράφει ο Δανιήλ (4:30):
«Αὐτῇ τῇ ὥρᾳ ὁ λόγος συνετελέσθη ἐπὶ Ναβουχοδονόσορ, καὶ ἀπὸ τῶν ἀνθρώπων ἐξεδιώχθη καὶ χόρτον ὡς βοῦς ἤσθιε, καὶ ἀπὸ τῆς δρόσου τοῦ οὐρανοῦ τὸ σῶμα αὐτοῦ ἐβάφη, ἕως οὗ αἱ τρίχες αὐτοῦ ὡς λεόντων ἐμεγαλύνθησαν καὶ οἱ ὄνυχες αὐτοῦ ὡς ὀρνέων».
Απόδοση κειμένου: «Κατά την στιγμήν ακριβώς εκείνην εξεπληρώθη δια τον Ναδουχοδονόσορα η προφητεία του ονείρου. Διότι αυτός έχασε το λογικόν του, εξεδιώχθη από την κοινωνίαν των ανθρώπων, έτρωγεν ωσάν βόϊδι χορτάρι και η δρόσος του ουρανού έβρεχε το σώμα του, έως ότου αι τρίχες αυτού εμεγάλωσαν ωσάν τας τρίχας του λέοντος και τα νύχια του έγιναν ωσάν τα νύχια των αρπακτικών ορνέων».
10. Η κάθοδος του Χριστού στην κόλαση
Όσοι είναι εξοικειωμένοι με τα Σύμβολα της Πίστεως, γνωρίζουν ότι σύμφωνα τόσο με το «Σύμβολο των Αποστόλων», όσο και με το «Σύμβολο του αγίου Αθανασίου», ο Ιησούς «κατέβηκε στην Κόλαση». Η ιδέα αυτή μπορεί ίσως να υποστηριχθεί από τα λόγια του Δαβίδ για το Μεσσία, στις Πράξεις των Αποστολών (2:31):
«Προϊδὼν ἐλάλησε περὶ τῆς ἀναστάσεως τοῦ Χριστοῦ ὅτι οὐ κατελείφθη ἡ ψυχὴ αὐτοῦ εἰς ᾅδου οὔτε ἡ σὰρξ αὐτοῦ εἶδε διαφθοράν».
Όπως διαβάζουμε, πριν την Ανάσταση, ο Ιησούς πήγε στον Άδη. Ωστόσο, σε άλλες μεταφράσεις, αντί για «Άδη», γράφονταν «Γέενα», που είναι η στην πραγματικότητα η «κόλαση» όπου σύμφωνα με τη Βίβλο, τιμωρούνταν μετά θάνατο οι αμαρτωλοί.
Επιπλέον, στην πρώτη επιστολή του Πέτρου στην Καινή Διαθήκη σημειώνεται (3:18-20):
«ὅτι καὶ Χριστὸς ἅπαξ περὶ ἁμαρτιῶν ἔπαθε, δίκαιος ὑπὲρ ἀδίκων, ἵνα ἡμᾶς προσαγάγῃ τῷ Θεῷ, θανατωθεὶς μὲν σαρκί, ζωοποιηθεὶς δὲ πνεύματι· ἐν ᾧ καὶ τοῖς ἐν φυλακῇ πνεύμασι πορευθεὶς ἐκήρυξεν, ἀπειθήσασί ποτε, ὅτε ἀπεξεδέχετο ἡ τοῦ Θεοῦ μακροθυμία ἐν ἡμέραις Νῶε κατασκευαζομένης κιβωτοῦ, εἰς ἣν ὀλίγαι, τοῦτ’ ἔστιν ὀκτὼ ψυχαί, διεσώθησαν δι’ ὕδατος».
Απόδοση κειμένου: «Γιατί και ο Χριστός μια φορά για πάντα έπαθε για τις αμαρτίες, ο δίκαιος υπέρ των αδίκων, για να σας οδηγήσει μπροστά στο Θεό, και αφενός θανατώθηκε στη σάρκα, αφετέρου ζωοποιήθηκε με το Πνεύμα. Με αυτό και κήρυξε, αφού πορεύτηκε στα πνεύματα που ήταν στη φυλακή, τα οποία κάποτε απείθησαν, όταν περίμενε η μακροθυμία του Θεού κατά τις ημέρες του Νώε, ενώ κατασκευαζόταν η κιβωτός, στην οποία λίγοι, τουτέστι οχτώ ψυχές, διασώθηκαν διαμέσου του νερού».
Ο Πέτρος εξηγεί πως όταν ο Ιησούς πέθανε, το σώμα του έμεινε στον τάφο, αλλά το πνεύμα του πήγε να συναντήσει τις ψυχές που ήταν στη φυλακή. Ορισμένοι μελετητές υποστηρίζουν ότι ο τόπος που αναφέρεται στο σημείο αυτό, θα ήταν ο Παράδεισος , ο Άδης ή ο τόπος που οι δίκαιοι της Παλαιάς Διαθήκης θα έπρεπε να περιμένουν.
Απόκοσμο στοιχείο: Η πεποίθηση αυτή, έχει συζητήσει από πλήθος Πατέρων της Εκκλησίας, όσο και από θεολόγους. Μάλιστα, τόσο ο Ιωάννης Καλβίνος, όσο και ο Θωμάς Ακινάτης, είχαν την ίδια πίστη ότι ο Ιησούς μετά το θάνατό Του, βρέθηκε στον Κάτω Κόσμο.
Αυτές οι ιστορίες μπορεί να μην είναι πάντα τόσο ευρέως συζητημένες ή κατανοητές, αλλά αποτελούν συναρπαστικά παράθυρα στις πιο περίπλοκες και μυστηριώδεις πτυχές της Βίβλου. Είτε είναι η παράξενη εμφάνιση των αγγέλων, οι κατάρες των προφητών ή ανεξήγητα υπερφυσικά γεγονότα, η Βίβλος περιέχει πολλά που μπορούν να αφήσουν κάποιον να σκεφτεί βαθιά τη θεία δικαιοσύνη, δύναμη και μυστήριο.
11.Ο δεύτερος θάνατος
Λίγοι είναι αυτοί που δεν γνωρίζουν την ιστορία του Λαζάρου, του φίλου του Ιησού που αναστήθηκε. Ωστόσο, λιγότεροι γνωρίζουν ότι η Βίβλος διδάσκει πως οι αμαρτωλοί είναι προορισμένοι να πεθάνουν δύο φορές!
Yπόθεση: Στην Αποκάλυψη (21:8), ο Ιωάννης γράφει ότι οι άνθρωποι θα πεθάνουν δύο φορές, αλλά όχι με τον τρόπο που αυτό συνέβη στο Λάζαρο. Αντίθετα, δηλώνεται ότι ο δεύτερος θάνατος ακολουθεί το φυσικό θάνατο των αμαρτωλών και πρόκειται για μια θανάτωση της ψυχής μετά την κρίση του θεού.
«Τοῖς δὲ δειλοῖς καὶ ἀπίστοις καὶ ἐβδελυγμένοις καὶ φονεῦσι καὶ πόρνοις καὶ φαρμακοῖς καὶ εἰδωλολάτραις καὶ πᾶσι τοῖς ψευδέσι τὸ μέρος αὐτῶν ἐν τῇ λίμνῃ τῇ καιομένῃ ἐν πυρὶ καὶ θείῳ, ὅ ἐστιν ὁ θάνατος ὁ δεύτερος», σημειώνεται.
Επιπλέον, στο δεύτερο θάνατο ακόμη και ο θάνατος και ο Άδης ρίχνονται στη λίμνη της φωτιάς, κάτι πολύ χειρότερο και από την Κόλαση. Αυτό περιγράφει σε άλλο σημείο της Αποκάλυψης (20:14–15):
«Καὶ ὁ θάνατος καὶ ὁ ᾅδης ἐβλήθησαν εἰς τὴν λίμνην τοῦ πυρός· οὗτος ὁ θάνατος ὁ δεύτερός ἐστιν. καὶ εἴ τις οὐχ εὑρέθη ἐν τῇ βίβλῳ τῆς ζωῆς γεγραμμένος, ἐβλήθη εἰς τὴν λίμνην τοῦ πυρός».
