Την περασμένη εβδομάδα είχα μια στιγμή που δεν με τιμά. Ήμουν κουρασμένος, φορτωμένος από τη δουλειά, το άγχος και όλα αυτά που κουβαλάμε στην καθημερινότητά μας, και δεν μπόρεσα να κρατήσω τα νεύρα μου. Είπα λόγια που δεν ήθελα πραγματικά να πω, λόγια που δεν αντιπροσώπευαν αυτό που νιώθω για τον άνθρωπο απέναντί μου. Και όμως, βγήκαν. Πέντε ατάκες ήταν αρκετές για να πληγώσω έναν άνθρωπο που αγαπώ. Για το τίποτα.
Εκεί συνειδητοποίησα ξανά τη δύναμη που έχουν τα λόγια. Μπορεί να τα ξεστομίζεις βιαστικά, μέσα στον θυμό, αλλά στον άλλο μένουν χαραγμένα. Δεν έχουν γόμα. Κι όταν τα έχεις πει σε έναν άνθρωπο που αγαπάς, η πληγή είναι ακόμα πιο βαθιά.
Από πού γεννιέται ο θυμός;
Ο θυμός σπάνια έχει να κάνει με τον άλλον. Συνήθως κουβαλιέται από αλλού: από την κούραση, το στρες της δουλειάς, την πίεση των οικονομικών, την αίσθηση ότι όλα τρέχουν και δεν προλαβαίνεις να πάρεις ανάσα. Κι εκεί, κάπου ανάμεσα σε deadlines, υποχρεώσεις και άγχη, μαζεύεται μέσα μας ένας κόμπος. Και όταν βρει την παραμικρή αφορμή, εκρήγνυται.
Το κακό είναι πως δεν ξεσπάμε σε εκείνους που πραγματικά φταίνε για την πίεση που νιώθουμε. Ξεσπάμε στους ανθρώπους που είναι δίπλα μας. Στους πιο κοντινούς μας. Αυτούς που αγαπάμε. Γιατί ξέρουμε – ασυνείδητα – ότι θα είναι εκεί, ότι θα αντέξουν. Και έτσι, γινόμαστε άδικοι.
Οι συνέπειες
Αυτές οι στιγμές δεν είναι αθώες. Έτσι χαλάνε σχέσεις. Έτσι απομακρύνονται άνθρωποι. Έτσι χωρίζουν ζευγάρια, έτσι τσακίζονται φιλίες, έτσι ραγίζουν οικογένειες. Κι όλα ξεκινούν από έναν θυμό που βγήκε απ’ το πουθενά και βρήκε στόχο τον λάθος άνθρωπο.
Και σαν να μην έφτανε αυτό, υπάρχει κι ο εγωισμός. Εκείνος που μας κρατάει από το να πούμε τη μαγική λέξη: «Συγγνώμη». Γιατί είναι δύσκολο να κατεβάσεις τον πήχη, να παραδεχτείς ότι φέρθηκες λάθος, ότι μίλησε ο θυμός κι όχι η καρδιά σου.
Η δύναμη της συγγνώμης
Κι όμως, εκεί βρίσκεται η αληθινή δύναμη. Όχι στο να φωνάξεις πιο δυνατά, αλλά στο να σταθείς μπροστά στον άλλο και να πεις: «Συγγνώμη, σε πλήγωσα». Η συγγνώμη δεν μικραίνει, μεγαλώνει. Δεν σε κάνει λιγότερο δυνατό, σε κάνει πιο άνθρωπο.
Όλοι θυμώνουμε. Όλοι έχουμε στιγμές που ξεφεύγουμε. Το θέμα δεν είναι να μην θυμώνεις ποτέ – αυτό δεν γίνεται. Το θέμα είναι τι κάνεις μετά. Αν έχεις την επίγνωση να αναγνωρίσεις το λάθος και να το διορθώσεις.
Ένα μάθημα για όλους μας
Ο θυμός είναι κομμάτι της ζωής. Αλλά δεν πρέπει να αφήνουμε μια στιγμή νεύρων να καταστρέψει κάτι που χτίστηκε με αγάπη και χρόνια προσπάθειας. Γιατί μια ατάκα μπορεί να ”σπάσει” έναν άνθρωπο, αλλά μια συγγνώμη μπορεί να τον γιατρέψει.
Κι αυτό είναι το μάθημα που πήρα εγώ την περασμένη εβδομάδα: να μετράω περισσότερο πριν μιλήσω. Να θυμάμαι ότι, όσο κι αν φορτώνω μέσα μου, ο άλλος δεν φταίει. Και ότι η δύναμη δεν είναι να ξεσπάς· η δύναμη είναι να κρατιέσαι.
Αν τα νεύρα σου γίνουν πιο δυνατά από την αγάπη σου, τότε χάνεις.
Μάθε να κερδίζεις ζητώντας συγγνώμη.
