O φετινός μεγάλος διεκδικητής των Οσκαρ είναι μια ταινία με πολύ περίεργο τίτλο, που στους περισσότερους από εμάς δε σημαίνει τίποτε. Σημαίνει όμως πολλά για τους αρχιτέκτονες, τους διακοσμητές και τους ιστορικούς, καθώς περιλαμβάνει στοιχεία από ρεύματα και τάσεις, που διαμόρφωσαν τη σημερινή εποχή, ειδωμένες μέσα από το πρίσμα της ανθρωπιστικής καταστροφής του Β’ Παγκοσμίου Πολέμου.
Αν και το ”The Brutalist” δείχνει ως μια βιογραφική ταινία που αναφέρεται σε έναν άνθρωπο, στην ουσία είναι μια ταινία που βασίζεται στη ζωή και την καριέρα περισσότερων από έναν ανθρώπων. Όλοι έχουν έναν κοινό παρονομαστή. ήταν οι νονοί του μπρουταλισμού, ενός αμφιλεγόμενου αρχιτεκτονικού κινήματος με μεγάλη επιρροή.
Το The Brutalist, που έχει προταθεί για 10 Όσκαρ, αφηγείται την ιστορία ενός Ουγγρικής καταγωγής Εβραίου αρχιτέκτονα που δραπετεύει από το Ολοκαύτωμα για να καταφύγει στις Ηνωμένες Πολιτείες, όπου δημιουργεί μια άβολη σχέση με έναν πλουτοκράτη.
Ο Adrien Brody υποδύεται τον ήρωα Lászlò Tòth που φτάνει στο υιοθετημένο σπίτι του το 1947 και στρατολογείται από τον μεγιστάνα Guy Pearce, για να εργαστεί σε ένα εξαιρετικά φιλόδοξο οικοδομικό έργο.
Οι θεατές μπορεί να αναρωτιούνται ποιος ήταν αυτός ο ιδιοφυής αρχιτέκτονας; Η απάντηση είναι ότι δεν υπήρξε ποτέ.
Το The Brutalist δεν είναι μια βιογραφική ταινία, αλλά μάλλον ένα κράμα πολλών πραγματικών ανθρώπων.
Ο μπρουταλισμός ήταν μια μορφή σχεδίασης που χρησιμοποιούσε εκτεθειμένο, ακατέργαστο σκυρόδεμα και χάλυβα για να φτιάξει εντυπωσιακά κτίρια.
Ωστόσο, αυτό προκάλεσε αντικρουόμενες αντιδράσεις. Οι επικριτές ισχυρίστηκαν ότι ήταν κρύο και άσχημο, ενώ οι θαυμαστές το επαινούν υποστηρίζοντας ότι παρήγαγε μερικά από τα πιο εντυπωσιακά κτίρια του 20ου αιώνα.
Ο μπρουταλισμός εμφανίστηκε στη μεταπολεμική εποχή, όταν η λειτουργικότητα και όχι η άνεση ήταν ο πιο σημαντικός παράγοντας.
Ποιοι ήταν όμως οι πραγματικοί «μπρουταλιστές»;
Marcel Breuer
Ο Marcel Breuer, ένας Ούγγρος Γερμανός μοντερνιστής αρχιτέκτονας, μοιράζεται πολλά με τον φανταστικό χαρακτήρα Tòth.
Ήταν Εβραίος, γεννήθηκε στις αρχές του 20ου αιώνα και αργότερα μετανάστευσε στις Ηνωμένες Πολιτείες.
Τα πιο διάσημα κτίριά του χαρακτηρίζονται όλα από τεράστιες πλάκες από σκυρόδεμα.
Ανάμεσά τους η είσοδος σε σχήμα ιπτάμενου χαλιού στα κτίρια της UNESCO στο Παρίσι (1956), το καμπαναριό στο Αβαείο του Αγίου Ιωάννη στο Collegeville στη Μινεσότα (1954) και οι αερομεταφερόμενες γέφυρες του ουρανού στα κτίρια του Πανεπιστημίου της Νέας Υόρκης στο Μπρονξ.
To καμπαναριό στο Αββαείο του Αγ. Ιωάννη στη Μινεσότα
Ένα άλλο πολύ γνωστό σχέδιο του Breuer ήταν το 945 Madison Avenue, μια μεγάλη γκαλερί τέχνης μοντερνιστών-μπρουταλιστών, τώρα γνωστή ως το κτίριο Breuer, στη Νέα Υόρκη.
Ernö Goldfinger
Μια άλλη σημαντική προσωπικότητα σε αυτό το κίνημα ήταν ο Ernö Goldfinger.
Το μπρουταλιστικό σπίτι του στο καταπράσινο προάστιο του Χάμστεντ του Λονδίνου είναι από τις πιο διάσημες δημιουργίες του. Οι πύργοι Balfron και Trellick, δύο εντυπωσιακές πολυκατοικίες στο Λονδίνο, είναι επίσης από τα πιο διάσημα -ή διαβόητα- έργα του.
Το 1996, όταν το National Trust άνοιξε το δικό του σπίτι στο Hampstead, οι πύργοι Balfron και Trellick έγιναν διατηρητέα κτίρια και το έργο του ανακαλύφθηκε ξανά από μια νέα γενιά οπαδών της αρχιτεκτονικής.
Balfron Tower
Το σπίτι του Γκόλντφινγκερ στο Χάμπστεντ, προκάλεσε τέτοια φρίκη στον δημιουργό του Τζέιμς Μποντ, Ίαν Φλέμινγκ, ο οποίος ήταν κατάσκοπος στην εποχή του πολέμου, που ονόμασε έναν από τους πιο διάσημους κακούς του προς τιμήν του αρχιτέκτονα.
Ο Ούγγρος αρχιτέκτονας εξοργίστηκε και απείλησε να μηνύσει τον συγγραφέα, αλλά υποχώρησε όταν έλαβε έξι δωρεάν αντίτυπα του μυθιστορήματος που έφερε το όνομά του.
Louis Kahn
Ο Λούις Καν, που μετανάστευσε από την Εσθονία στις Ηνωμένες Πολιτείες ως νεαρό αγόρι, χαιρετίστηκε ως ένας από τους πιο σημαντικούς αρχιτέκτονες του 20ού αιώνα.
Το Βιολογικό Ινστιτούτο στην Καλιφόρνια σχεδιάστηκε για να δημιουργήσει ένα ερευνητικό ινστιτούτο σε συνεργασία με τον πρωτοπόρο ερευνητή της πολιομυελίτιδας Jonas Salk που ανέθεσε το έργο το 1959. Το Μουσείο Τέχνης Kimbell στο Τέξας (1972) παρουσιάζει θολωτές κατασκευές. Αυτό που το κάνει ξεχωριστό είναι οι ανακλαστήρες αλουμινίου σε σχήμα φτερού που βοηθούν στη διάχυση του φωτός μέσα στο μουσείο.
Ένα άλλο από τα πιο γνωστά έργα του Kahn είναι το Indian Institute of Management στο Ahmedabad, στην Ινδία (1974). Η εμβληματική του πρόσοψη από τούβλα έχει γίνει διάσημη. Δυστυχώς, ο Kahn δεν έζησε για να δει αυτό το σχέδιο ολοκληρωμένο.
Institute of Management, Ahmedabad
Tο κίνημα Bauhaus
Τόσο ο Goldfinger όσο και ο Breuer συνδέθηκαν με το κίνημα Bauhaus, μια οραματική σχολή τέχνης που ιδρύθηκε από τον Walter Gropius.
Το κίνημα διήρκεσε μόνο μεταξύ 1919 και 1933, αλλά η ιδέα του Gropius ήταν να συνδυάσει την τέχνη, την αρχιτεκτονική και το σχέδιο κάτω από μια μοντερνιστική, προοπτική πλατφόρμα.
Άλλοι αρχιτέκτονες που σχετίζονται με αυτό το κίνημα ήταν οι Hannes Meyer και Ludwig Mies van der Rohe.
Το Bauhaus καταδικάστηκε από τους Ναζί που το συνέδεσαν με τον Ιουδαϊσμό και τον κομμουνισμό και το ονόμασαν «εκφυλισμένη τέχνη».
Πηγή: Euronews
