Τα αποτελέσματα των τελευταίων ερευνών σχετικά με το σαδομαζοχισμό (BDSM) μάλλον θα σάς εκπλήξουν.
Στις ΗΠΑ
Ερευνητές σε διάφορα ιδρύματα του εξωτερικού, συμπεριλαμβανομένου του Πανεπιστημίου Northern Illinois, πραγματοποίησαν έρευνα σε έμπειρους ”παίκτες” BDSM για να προσδιορίσουν πώς τους επηρέασαν οι συνεδρίες δεσίματος ή περιορισμού, πειθαρχίας και σαδομαζοχισμού. Οι οπαδοί των ”προχωρημένων” αυτών σεξουαλικών παιχνιδιών δεν έδειξαν καθόλου αρνητικές επιπτώσεις. Αντίθετα, ανέφεραν μια ευχάριστα τροποποιημένη κατάσταση συνείδησης παρόμοια με αυτήν που βιώνουν οι άνθρωποι κατά τη διάρκεια άλλων ευχάριστων δραστηριοτήτων – μια νοοτροπία που περιλαμβάνει μειωμένο άγχος, μια πιο θετική άποψη για τη ζωή και αυξημένη σεξουαλική διέγερση. Οι ερευνητές κατέληξαν στο συμπέρασμα ότι το BDSM, αντί να απειλεί την ψυχική υγεία, στην πραγματικότητα συμβάλλει σε αυτήν.
Η νέα μελέτη είναι μόνο μία από τις πολλές που έχουν γίνει τα τελευταία 25 χρόνια και δείχνουν ότι οι παίκτες BDSM δεν έχουν ψυχολογικά προβλήματα που να οφείλονται στο ”παιχνίδι” τους και δεν είναι πιο πιθανό από τον γενικό πληθυσμό να υποφέρουν από ψυχιατρικά προβλήματα.
Στην Ιταλία
Ιταλοί ερευνητές διερεύνησαν τη σεξουαλικότητα 266 Ιταλών ανδρών και γυναικών, ηλικίας 18 έως 74 ετών, που συμμετείχαν στο BDSM. Οι ερευνητές επίσης πραγματοποίησαν έρευνα σε 200 δημογραφικά παρόμοιους άνδρες και γυναίκες που δεν έπαιζαν με αυτόν τον τρόπο. Οι δύο ομάδες ανέφεραν παρόμοια συναισθήματα σχετικά με τη σεξουαλικότητά τους, αλλά οι παίκτες BDSM ανέφεραν λιγότερη σεξουαλική δυσφορία και μεγαλύτερη ερωτική ικανοποίηση.
Στην Αυστραλία
Αυστραλοί ερευνητές εξέτασαν 19.370 Αυστραλούς ηλικίας 16 έως 59 ετών. Από το 2,2% των ανδρών και το 1,3% των γυναικών που αυτοαποκαλούνταν αφοσιωμένοι στο BDSM, όλοι βρέθηκαν ψυχολογικά υγιείς και δεν ανέφεραν δυσανάλογο ιστορικό σεξουαλικής κακοποίησης στην παιδική ηλικία ή οποιουδήποτε σεξουαλικού τραύματος.
Επιστήμονες του Πανεπιστημίου του Βόρειου Ιλινόις πήραν δείγματα σάλιου πριν και μετά από 58 παίκτες BDSM, μετρώντας τα επίπεδα της ορμόνης του στρες κορτιζόλης. Μετά τις σκηνές BDSM, τα επίπεδα κορτιζόλης μειώθηκαν σημαντικά. Το παιχνίδι BDSM μείωσε το άγχος τους.
Στην Ολλανδία
Ολλανδοί ερευνητές μοίρασαν τυπικά τεστ προσωπικότητας σε 902 παίκτες BDSM. Τα ίδια ποσοστά και στις δύο ομάδες βρέθηκαν ψυχολογικά υγιείς. Συνολικά, οι παίκτες BDSM ήταν «λιγότερο νευρωτικοί, πιο ευσυνείδητοι, πιο εξωστρεφείς, πιο ανοιχτοί σε νέες εμπειρίες, λιγότερο ευαίσθητοι στην απόρριψη και έδειξαν μεγαλύτερη υποκειμενική ευεξία».
Ερευνητές στο Πανεπιστήμιο του Άινταχο ρώτησαν 935 kinksters τι σήμαινε για αυτούς το BDSM. Οι κορυφαίες απαντήσεις ήταν η προσωπική ελευθερία (90%), η περιπέτεια (91%), η αυτοέκφραση (91%), η ανακούφιση από το άγχος (91%), τα θετικά συναισθήματα (97%) και πάνω απ’ όλα, η ευχαρίστηση (99%).
Οι παίκτες BDSM αντιπροσωπεύουν ένα διατομικό τμήμα του πληθυσμού – τους ανθρώπους της διπλανής πόρτας, ψυχικά υγιείς και τυπικούς από κάθε άποψη, εκτός από το ότι βρίσκουν το συμβατικό σεξ ανικανοποίητο και θέλουν κάτι πιο συναρπαστικό και οικείο.
Ψυχικά υγιείς και με τη …βούλα
Κανείς δεν ξέρει πότε η ανθρωπότητα ανακάλυψε το BDSM. Το 1905, χωρίς έρευνα που θα θεωρούνταν υποχρεωτική σήμερα, ο Σίγκμουντ Φρόιντ δήλωσε ότι ο «σαδομαζοχισμός» σηματοδοτούσε σοβαρή νεύρωση. Για περισσότερο από έναν αιώνα, οι επαγγελματίες ψυχικής υγείας συμφωνούσαν. Η πρώτη έκδοση της βίβλου των ψυχικών ασθενειών της Αμερικανικής Ψυχιατρικής Εταιρείας, το Διαγνωστικό και Στατιστικό Εγχειρίδιο Ψυχικών Διαταραχών (DSM-I, 1952), ταξινόμησε τον σεξουαλικό σαδισμό ως «απόκλιση». Το DSM-II (1968) παθολογικοποίησε τον μαζοχισμό. Και το DSM-IV (1994) κατέταξε το BDSM ως ψυχιατρική διαταραχή.
Αλλά το 2013, με βάση μελέτες του 21ου αιώνα, το DSM-V αφαίρεσε το BDSM από τον κατάλογο των ψυχικών ασθενειών, αποκαλώντας το απλώς έναν άλλο τρόπο για να ικανοποιούνται ψυχολογικά φυσιολογικοί, υγιείς άνθρωποι.
Το BDSM δεν είναι απλώς ψυχικά υγιές. Είναι δημοφιλές
Το 2015, ερευνητές του Πανεπιστημίου της Ιντιάνα πραγματοποίησαν έρευνα σε ένα αντιπροσωπευτικό δείγμα 2.021 Αμερικανών ενηλίκων. Πολλοί δήλωσαν ότι είχαν δοκιμάσει στοιχεία BDSM: ξυλοδαρμό (30%), κυρίαρχο/υποτακτικό παιχνίδι ρόλων (22%), περιορισμό (20%) και μαστίγωμα (13%).
Το 2017, Βέλγοι επιστήμονες πραγματοποίησαν έρευνα σε 1.027 Βέλγους ενήλικες. Σχεδόν οι μισοί (47%) παραδέχτηκαν ότι είχαν πειραματιστεί με το BDSM. Το 13% δήλωσαν ότι έπαιζαν με αυτόν τον τρόπο τακτικά και το 8% ήταν αφοσιωμένοι στη σεξουαλικότητα του BDSM.
Τι ήταν σωστό και τι λάθος στις ”50 Αποχρώσεις του Γκρι”
Σε σύγκριση με την πραγματική ζωή, στη φαντασία, το BDSM είναι ακόμη πιο δημοφιλές. Στη βελγική μελέτη που μόλις αναφέρθηκε, το 69% των συμμετεχόντων παραδέχτηκε ότι είχε φαντασιώσεις BDSM, μερικές από τις οποίες ήταν αρκετά ακραίες.
Το 2011, άνοιξε ένα μοναδικό παράθυρο στη δημοτικότητα του BDSM με την έκδοση του “Πενήντα Αποχρώσεις του Γκρι” της E.L. James. Η τελική τριλογία μυθιστορημάτων ακολουθούσε τον Christian Grey, έναν αυθάδη νεαρό δισεκατομμυριούχο κυρίαρχο (dom, top) και την Anastasia Steele, την αρχικά αφελή ερωμένη του, καθώς εκείνη γινόταν υποτακτική του (sub, bottom), αρχικά διστακτικά, μετά πρόθυμα και τελικά με ενθουσιασμό. Μέχρι το 2019, το “Πενήντα Αποχρώσεις” είχε πουλήσει 150 εκατομμύρια αντίτυπα παγκοσμίως σε 50 γλώσσες, το μόνο βιβλίο που πούλησε ποτέ τόσα πολλά αντίτυπα τόσο γρήγορα. Η σειρά ταινιών “Πενήντα Αποχρώσεις” έχει αποφέρει πάνω από 1 δισεκατομμύριο δολάρια. Και όταν η τριλογία έφτασε στη λίστα των best seller, τα καταστήματα υλικού ανέφεραν μια ασυνήθιστη αύξηση στις πωλήσεις σχοινιών.
Το “Πενήντα Αποχρώσεις” έκανε φρικτό λάθος σε μια πτυχή του BDSM: Απεικόνιζε τον Grey ως προϊόν φρικτής κακοποίησης παιδιών και υπονοούσε ότι τον ώθησε σε τρελό σεξ. Στην πραγματικότητα, οι παίκτες BDSM δεν είναι πιο πιθανό από οποιονδήποτε άλλον να έχουν υποστεί κακοποίηση παιδιών ή σεξουαλικό τραύμα.
Κατά τα άλλα, ο Τζέιμς απεικόνισε το BDSM αρκετά ρεαλιστικά και έθεσε το θεμα σε σωστές βάσεις:
Επικοινωνία: Πριν ο Γκρέι αγγίξει την Στιλ, συζητούν το παιχνίδι τους με μεγάλη λεπτομέρεια.
Συμβόλαια: Ο Γκρέι δίνει στη Στιλ μια πρόταση συμβολαίου και τη συζητούν σημείο προς σημείο. Η Στιλ συμφωνεί με ορισμένες ρήτρες, τροποποιεί άλλες και ακυρώνει μερικές. Δεν χρησιμοποιούν όλοι οι BDSMers συμβόλαια, αλλά πολλοί το κάνουν.
Όρια: Και οι δύο παίκτες δηλώνουν τα όριά τους και δεσμεύονται να τιμήσουν τα όρια του άλλου.
Ασφαλής λέξη: Η Γκρέι λέει στη Στιλ ότι είναι πάντα ελεύθερη να επικαλεστεί τη λέξη-σύνθημά της, το σήμα “στοπ” που αναστέλλει αμέσως το παιχνίδι. Οι subs διατηρούν πάντα τον πλήρη έλεγχο του παιχνιδιού. Αυτή είναι η μεγάλη ειρωνεία του BDSM: Φαίνεται ότι οι εκείνοι που παίζουν το ρόλο του κυρίαρχου, ελέγχουν εκείνους που έχουν το ρόλο της υποταγής. Στην πραγματικότητα όμως, συμβαίνει το αντίστροφο.
Οικειότητα: Οι αφοσιωμένοι παίκτες BDSM συχνά λένε ότι η οικειότητα πηγαίνει «πολύ πέρα από το σεξ». Στην πραγματικότητα, οι αφοσιωμένοι BDSMers συχνά λένε ότι λυπούνται τους εραστές που δεν παίζουν με αυτόν τον τρόπο, επειδή το απλό σεξ δεν είναι ούτε τόσο οικείο ούτε τόσο ικανοποιητικό όσο το BDSM.
Πηγή: Psychology Today
