Προτού το αποφασίσω, δεν είχα ιδέα τι να περιμένω από την Ιορδανία. Ανησυχούσα για την ασφάλειά μου εκεί (Μέση Ανατολή γαρ), για τη νοοτροπία των (μουσουλμάνων) κατοίκων, για το αν έχει όντως κάτι ενδιαφέρον σαν χώρα, εκτός από ερήμους, ζέστη και την περίφημη Πέτρα.
Ολες μου οι ανησυχίες διαψεύστηκαν με τη μια. Προς το καλύτερο φυσικά.
Βρέθηκα σε μια από τις πιο μαγευτικές χώρες. Με έναν από τους πιο φιλικούς και πράους λαούς στον πλανήτη. Κι ένιωσα τόσο ασφαλής, που δεν έχω νιώσει ούτε σε Δυτικοευρωπαική χώρα.
Η Ιορδανία σε ”κατακτά” από την πρώτη στιγμή. Ενας λόγος είναι πως πρόκειται για μια πανάρχαιη χώρα, από την οποία έχουν περάσει ”άπειροι” πολιτισμοί. Βρίσκεται στο επίκεντρο της παγκόσμιας ιστορίας και των θρησκειών. Κι όπως και στην Ελλάδα, ”νιώθεις” την ιστορία της, περνάει μέσα σου, σε υποβάλλει.
Από αυτή την άποψη, η Ιορδανία είναι ιδανική για θρησκευτικό και πολιτιστικό τουρισμό. Αλλά εμένα, εκτός από αυτά, με ενδιέφερε να έρθω κοντά με τον κόσμο. Να καταλάβω την κουλτούρα τους, τον τρόπο ζωής τους.
Και να’ μαι λοιπόν: Παίρνω την απόφαση, κανονίζω με το απίστευτα εξυπηρετικό Boutros tours (η εμπειρία τους στην οργάνωση ταξιδιών σε αυτές τις περιοχές είναι ασυναγώνιστη) και φτάνω στο αεροδρόμιο. To ταξιδιωτικό γραφείο Boutros Tours διοργανώνει ταξίδια 6 η 8 ημερών όλο το χρόνο, σε ασυναγώνιστες τιμές. Ενδεικτικά για 7 διανυκτερεύσεις σε 5στερο ξενοδοχείο με ημιδιατροφή, για ένα άτομο σε δίκλινο το κόστος είναι 1230 ευρώ με φόρους αεροδρομίων και επίναυλους καυσίμων πληρωμένους.
Διάρκεια πτήσης; Μόλις 2 ώρες και κάτι, περνώντας πάνω από Ρόδο, Λεμεσό και την απέραντη ιορδανική έρημο. Προορισμός το υπερσύγχρονο διεθνές αεροδρόμιο ”Βασίλισσα Αλία” του Αμμάν.
Τι θα δεις στην Ιορδανία;
Το θέμα δεν είναι τι θα δεις, αλλά τι θα προλάβεις να δεις. Μόνο αν διαβάσεις τον κατάλογο των μνημείων πολιτιστικής κληρονομιάς της UNESCO που διαθέτει η χώρα, θα καταλάβεις.
Το Αμμάν
Δεν ήταν ακριβώς όπως τα περίμενα. Δεν περίμενα ας πούμε να δω γυάλινα ψηλά κτίρια και ουρανοξύστες στην πολυτελή συνοικία όπου βρισκόταν το 5-άστερο ξενοδοχείο μου. Δεν περίμενα τα ακριβά νέα κτίρια με επένδυση λευκής πέτρας που είναι σήμα κατατεθέν της περιοχής. Αυτό όμως που περίμενα (και βρήκα) ήταν παλιές συνοικίες με φτωχικά αλλά γραφικά σπίτια, με ήρεμους ανθρώπους και απίστευτα τοπικά εδέσματα. Για όσους αγαπούν την κουζίνα της Μέσης Ανατολής, είναι το στοιχείο τους. Αξίζει να αναφέρω τα khobz, τις πίτες που χρησιμοποιούν σαν ψωμί και φτιάχνονται επί τόπου, κολλώντας το ζυμάρι στα πλαϊνά καυτά τοιχώματα ενός βαρελιού- φούρνου (περίπου όπως κάνουν τα ψωμάκια τους και οι Ινδοί). Εννοείται πως τα hummus κυριαρχούν, αλλά και το mutabbal που φτιάχνονται με ψητή μελιτζάνα, ταχίνι και σκόρδο.
Το πολύβουο Αμμάν εντυπωσιάζει τον επισκέπτη με την αγορά του τα κέντρα τέχνης και την παλιά αγορά, όπου μπορείτε να πάρετε στο χέρι ένα χυμό από ζαχαροκάλαμο ή να αγοράσετε μπαχάρια και παραδοσιακά μαντήλια. Στη Rainbow Street φιλοξενείται το πιο μοντέρνο κομμάτι της πόλης, με ζωντανά στέκια νεολαίας, σύγχρονα καφέ και εστιατόρια. Ένας συνδυασμός σύγχρονου έργου τέχνης με έργα Αράβων καλλιτεχνών και με τα ερείπια βυζαντινού ναού στον κήπο αλλά και με ένα πανέμορφο καφέ με βιβλία είναι το Darat Al Funun όπου μπορείτε να γευτείτε τον καφέ με κάρδαμο και μετά να χαθείτε στα σοκάκια με τα περίτεχνα κτήρια.
Πέτρα
Το πιο γνωστό και δημοφιλές μνημείο φυσικά είναι η Πέτρα, η αρχαία πόλη που είναι λαξευμένη μέσα στην κόκκινη πέτρα. Απ’ όσο μου είπαν μαζεύει πάνω από ένα εκατομμύριο επισκέπτες κάθε χρόνο κι έχει ψηφιστεί ως ένα από τα 7 μοντέρνα θαύματα του κόσμου, σύμφωνα με τις ψήφους 100 εκατομμυρίων ανθρώπων από όλο τον πλανήτη. Βέβαια όσοι βλέπουν ταινίες περιπέτειας την ξέρουν κυρίως από την ταινία Ιντιάνα Τζόουνς – Η τελευταία σταυροφορία. Και νομίζουν πως είναι μόνο αυτό που βλέπουν εκεί ως ντεκόρ. Στην πραγματικότητα η Πέτρα είναι τεράστια – απ’ όσο μου είπαν την υπολογίζουν πως είναι 4,5 φορές το μέγεθος του Μανχάτταν στη Νέα Υόρκη! Τι σημαίνει αυτό; Πρακτικά, ότι έχει πολύ περπάτημα η περιήγηση. Αρα, ξεκινάμε από νωρίς και φοράμε άνετα παπούτσια.
Τα πρώτα μέτρα δε σε βάζουν ακριβώς στο κλίμα. Το μόνο που βλέπεις είναι μικρές σπηλιές. Αλλά μετά από λίγα λεπτά μπαίνεις σ’ ένα φαράγγι που σχεδόν πνίγει τον ήλιο και το σχετικά στενό πέρασμά του σε οδηγεί στον προορισμό σου.
Μετά από περίπου μισή ώρα περπάτημα συνολικά, βλέπεις στην άκρη ένα άνοιγμα. Και όταν φτάνεις κοντά ξεπροβάλει μπροστά σου το εντυπωσιακό μνημείο της Πέτρας. Ένα μεγαλειώδες έργο που έχει σμιλευτεί πάνω στο βράχο.
Συνεχίζοντας, κι αφού περάσεις από ακόμα ένα στενό πέρασμα, βγαίνεις σε μία «κοιλάδα» όπου καταλαβαίνεις ότι πρόκειται για μία ολόκληρη πολιτεία. Από απλές σπηλιές στα βράχια, μέχρι τάφοι, θησαυροφυλάκια και αρχαίο θέατρο. Μένεις με το στόμα ανοιχτό.
Οπως έμαθα, υπεύθυνοι για το θαύμα αυτό ήταν μια περίεργη, απομονωμένη φυλή, που έζησε μέσα στην πέτρα και έγινε ένα με αυτήν: Ο πολιτισμός των Ναβατταίων άκμασε τα χρόνια του Χριστού και για περίπου δυο αιώνες μετά τη γέννησή Του. Ήταν οι μόνοι που κατείχαν τα μυστικά της ερήμου Σε έναν μάλιστα από τους κορυφαίους βασιλείς τους, τον φιλέλληνα Αρέτα Γ‘, φαίνεται να ήταν αφιερωμένος ο απίστευτος τάφος που δεσπόζει στην περιοχή της Πέτρας, ο οποίος ακόμα και σήμερα αποκαλείται Θησαυροφυλάκιο (Al Khazneh) αφού τους νεότερους χρόνους οι ντόπιοι πίστευαν ότι κρύβει έναν απίστευτο θησαυρό.
Η έρημος Γουάντι Ραμ
Δεν λέγεται τυχαία «Κοιλάδα της σελήνης»: Μια ροδοκόκκινη έρημος με αμμόλοφους και βραχώδεις σχηματισμούς διαφόρων χρωμάτων. Το σκηνικό μοιάζει, όντως κινηματογραφικό με τις ακτίνες του ήλιου να διαφοροποιούν τις αποχρώσεις της άμμου και τις καμήλες να δίνουν τον τόνο. Εκτός από τον ‘Λόρενς της Αραβίας’ δεν είναι τυχαίο ότι αποτέλεσε σκηνικό και για άλλες ταινίες όπως ο «Πόλεμος των Άστρων», ο «Αριανός» ή το “Dune”.
Η Νεκρά Θάλασσα
Είχα ακούσει πολλά για την απόκοσμη εμπειρία της Ερυθράς Θάλασσας, αλλά άλλο να το ακούς κι άλλο να το ζεις.
Πρώτη έκπληξη: Δεν είναι εύκολο να κολυμπήσεις εκεί. Η υψηλή συγκέντρωση από αλάτι διευκολύνει την άνωση. Τόσο πολύ, που ουσιαστικά δεν κολυμπάς, επιπλέεις σα σημαδούρα, ‘κάθεσαι’ πάνω στο νερό. Η περιεκτικότητα σε αλάτι είναι περίπου 10 φορές μεγαλύτερη από αυτή των ωκεανών. Αν τολμήσεις και γευτείς στη γλώσσα σου το νερό, είναι σαν να έχεις δοκιμάσει σκέτο αλάτι (έτσι κι αλλιώς σου συνιστούν να το αποφύγεις). Το καλύτερο όμως είναι όταν καλυφθείς από τις ευεργετικές ιδιότητες της λάσπης που κάνει το δέρμα σου απαλό (στην περιοχή πουλάνε και κρέμες με άργιλο).
Τι σού προτείνω να επισκεφθείς στην Ιορδανία:
- Τη Λευκή Πόλη
- Το Μπλε Τζαμί
- Το Ρωμαϊκό ναό του Ηρακλή
- Το καφέ Darat Al Funun για καφέ με κάρδαμο
- Το στέκι Al Sahel Al Akhdar για εκπληκτικό κιουνεφέ
- Τα Ρωμαικά αξιοθέατα στη Γέρασα (Αντιόχεια)
- Την ιστορική πόλη της Μάνταμπα πρωτοχριστιανικά ψηφιδωτά της, αλλά και τις ορθόδοξες Εκκλησίες όπως την εκκλησία του Αγίου Ιωάννη του Βαπτιστή ή τον ναό του Αγίου Γεωργίου
Τι να προσέχεις:
- Οπωσδήποτε μαλακά και άνετα παπούτσια (αλλά σε κάθε ταξίδι ισχύει αυτό έτσι κι αλλιώς)
- Αν μπορείς πήγαινε χειμώνα που η ζέστη (ειδικά στην έρημο) είναι υποφερτή
- Πίνε καλύτερα εμφιαλωμένο νερό
