Φέτος το καλοκαίρι δεν παλεύουμε μόνο με τον καύσωνα. Παλεύουμε και με τα νεύρα, τις φωνές και την αγένεια που ξεχειλίζει παντού — από την παραλία μέχρι τα social. Και η ζέστη δεν είναι δικαιολογία.
Η θερμοκρασία ανέβηκε… και μαζί της και τα νεύρα.
Μπορεί να σε βρίσουν επειδή ο καφές από τον delivery άργησε πέντε λεπτά.
Μπορεί να σε στραβοκοιτάξουν γιατί τόλμησες να ζητήσεις ξανά νερό στο εστιατόριο.
Μπορεί να σε σπρώξουν στην ουρά, λες και κρίνεται η ζωή τους από το αν θα φτάσουν πρώτοι.
Στην παραλία, η έννοια της ιδιωτικότητας έχει χαθεί. Ο διπλανός παίζει μουσική από το κινητό στο τέρμα, λες και όλοι περιμέναμε να ακούσουμε την playlist του.
Κάποιος άλλος απλώνει την πετσέτα του σχεδόν πάνω στη δική σου, αγνοώντας ότι η έννοια του “προσωπικού χώρου” δεν σταματά εκεί που τελειώνει η ομπρέλα του.
Στα ξενοδοχεία, η γκρίνια έχει γίνει must. “Τα αυγά δεν ήταν αρκετά ζεστά”, “η ξαπλώστρα είχε σκιά”, “το air-condition κάνει θόρυβο”… λες και το προσωπικό είναι υπεύθυνο για την τροχιά του ήλιου.
Και στους δρόμους; Η κόρνα έχει γίνει η νέα γλώσσα επικοινωνίας, συνοδευόμενη από το κλασικό “άντε ρε…” και ό,τι άλλο χωράει μετά.
Και βέβαια, εκεί που η αγένεια παίρνει το χρυσό μετάλλιο είναι στα social media — ειδικά στο X.
Μπορεί να μην σε ξέρουν, να μην σε έχουν δει ποτέ, να μην ξέρουν τίποτα για σένα, αλλά αυτό δεν τους εμποδίζει να βρίζουν εσένα και την οικογένειά σου με την ίδια άνεση που παραγγέλνουν σουβλάκια.
Όλα αυτά έχουν έναν κοινό παρονομαστή: την απόλυτη έλλειψη σεβασμού.
Δεν είναι θέμα κουλτούρας, είναι θέμα βασικής ανθρώπινης συμπεριφοράς. Να θυμάσαι ότι απέναντί σου έχεις έναν άνθρωπο — όχι έναν εχθρό.
Αν συνεχίσουμε έτσι, το καλοκαίρι δεν θα είναι συνώνυμο χαλάρωσης, αλλά μια σεζόν επιβίωσης από τα νεύρα των άλλων.
Ίσως η λύση να είναι να μη μπούμε στο ίδιο παιχνίδι. Να κρατήσουμε την ψυχραιμία μας, να χαμογελάσουμε — έστω και ειρωνικά — και να θυμηθούμε ότι η ευγένεια είναι δύναμη, όχι αδυναμία.
