Στη μεγαλύτερη ξηρά λίμνη της Αριζόνα, την Wilcox Playa, ο αστροφωτογράφος Andrew McCarthy στάθηκε ακίνητος, προσπαθώντας να κρατήσει σταθερό τον εξοπλισμό του, ενώ εμπορευματικά τρένα περνούσαν βροντώντας δίπλα του. Γύρω του ένα μικρό πλήθος παρακολουθούσε με κομμένη την ανάσα το εγχείρημα που του είχε πάρει μήνες προετοιμασίας. Έξι φορές ένα αεροσκάφος πέρασε πάνω από το σημείο και έξι φορές… η ιδανική φωτογραφία χάθηκε.
Πιο ψηλά, ο φίλος του, Gabriel C. Brown, καθόταν στην άκρη του καθίσματος του αεροπλάνου, περιμένοντας το σήμα για να πηδήξει. «Αρχικά λέγαμε ότι, αν αποτύχουμε στην πρώτη προσπάθεια, μπορώ να προσγειωθώ, να ξαναπακετάρω, να ανέβω και να προσπαθήσουμε ξανά», είπε στο CNN. Όμως ο πιλότος τους ενημέρωσε πως μπορούσε να πετάξει μόνο εκείνο το πρωινό. Έμεινε μια τελευταία ευκαιρία πριν ο ήλιος ανέβει υπερβολικά ψηλά και η στιγμή χαθεί.
Ο McCarthy μέτρησε αντίστροφα. Ο Brown του είπε: «Μην μου πεις να πηδήξω, αν δεν είσαι απόλυτα σίγουρος».
Το σήμα δόθηκε: «Τρία, δύο, ένα, πήδα!»
Καθώς ο Brown έπεφτε, ρώτησε μέσω του ακουστικού: «Το πήρες;»
Και αυτή τη φορά, ο McCarthy το είχε καταφέρει. Ένα μοναχικό ανθρώπινο περίγραμμα, παγωμένο μπροστά στο ανάγλυφο πρόσωπο του ήλιου. «Ήταν τέλειο», είπε. «Ξέραμε αμέσως ότι είχαμε κάτι πραγματικά ξεχωριστό».
Από τα παιδικά χρόνια σε ένα άλμα πίστης
Η σχέση του McCarthy με το διάστημα ξεκίνησε στην παιδική του ηλικία. Το δωμάτιο του ήταν γεμάτο φωσφορίζοντες πλανήτες και διαστημικά παιχνίδια. Στα επτά του, στεκόταν δίπλα στο τηλεσκόπιο του πατέρα του στην αυλή και παρατηρούσαν μαζί τον Κρόνο και τον Δία. Ήταν μαγεμένος χωρίς καν να κατανοεί πλήρως τι έβλεπε.
Χρόνια αργότερα, ως ενήλικας με «μια βαρετή δουλειά γραφείου» και 500 δολάρια στην άκρη, αποφάσισε να αγοράσει ένα άλλο τηλεσκόπιο. Αυτή τη φορά η εμπειρία τον συγκλόνισε. Ένιωσε ταυτόχρονα απειροελάχιστος και σημαντικός. «Ήμουν ένα κομμάτι του σύμπαντος που έχει επίγνωση της ύπαρξης του και μπορεί να εκτιμήσει την ομορφιά του», είπε.
Προσπάθησε να αποτυπώσει αυτή την ομορφιά με ένα παλιό iPhone κολλημένο στον φακό του τηλεσκοπίου. Η φωτογραφία ήταν θολή, αλλά η επιθυμία του είχε μεγαλώσει. Έφτιαξε μόνος του προσαρμογείς, σύνδεσε κάμερες, δοκίμασε, απέτυχε, ξαναδοκίμασε. Και σύντομα έκανε ένα άλμα πίστης και πήρε τη μεγάλη απόφαση, να ακολουθήσει την αστροφωτογραφία επαγγελματικά.
Αποτυπώνοντας την απίθανη εικόνα
Έξι χρόνια αργότερα, τα έργα του γίνονταν όλο και πιο απαιτητικά. Μετά τη φωτογράφιση ενός πυραύλου που διέσχιζε τον ήλιο, έψαχνε την επόμενη πρόκληση.
Η ιδέα ήρθε όταν έκανε για πρώτη φορά ελεύθερη πτώση. Μαζί με τον Brown, έριξαν στο τραπέζι μια ιδέα που έμοιαζε σχεδόν αδύνατη: «Τι θα γινόταν αν κάποιος πηδούσε από αεροπλάνο μπροστά από τον ήλιο;»
Το εγχείρημα ακουγόταν σχεδόν αδύνατο και απαιτούσε ακριβή ευθυγράμμιση. Ο ήλιος έπρεπε να είναι χαμηλά, ο αλεξιπτωτιστής ψηλά, ο φωτογράφος στο απόλυτα σωστό σημείο. Όταν το αεροπλάνο περνούσε μπροστά από το τηλεσκόπιο, οι φακοί αντανακλούσαν ένα εκτυφλωτικό φλας, δείχνοντας στον πιλότο ότι είχαν ευθυγραμμιστεί.
Γιατί το ονόμασαν «Η πτώση του Ίκαρου»
Παρότι ο τίτλος παραπέμπει στον μύθο του Ίκαρου, ο McCarthy ξεκαθαρίζει πως δεν πρόκειται για μια ιστορία τραγωδίας. Για εκείνον, η εικόνα εκφράζει η μικρότητα του ανθρώπου μπροστά σε δυνάμεις που δεν μπορούμε να ελέγξουμε. Ο ήλιος, εξήγησε, είναι ένα τέλειο παράδειγμα μιας τέτοιας δύναμης. Ό,τι και να κάνουμε, συνεχίζει να καίει.
Ο μύθος του Ίκαρου, που αγνόησε τις προειδοποιήσεις και πέταξε πολύ ψηλά ώσπου το κερί των φτερών του έλιωσε, αποτελεί διαχρονική υπενθύμιση της ανθρώπινης φιλοδοξίας και των ορίων της. «Η φωτογραφία είναι φόρος τιμής τόσο στα επιτεύγματα όσο και στην αλαζονεία του ανθρώπου», σημείωσε ο Brown.
Ο McCarthy όμως προτιμά να βλέπει πώς ερμηνεύει ο καθένας την εικόνα.
Αποδεικνύοντας ότι δεν πρόκειται για Τεχνητή Νοημοσύνη
Ο Connor Matherne, ένας συνάδελφος αστροφωτογράφος που είχε συνεργαστεί σε προηγούμενο έργο με τον McCarthy, αναγνώρισε με την πρώτη ματιά την υπογραφή του συναδέλφου του: «Το έκανε ξανά. Μια ακόμη εκπληκτική φωτογραφία, που πραγματικά ξεπερνά τα όρια», είπε.
Όμως ο ίδιος ο δημιουργός βρέθηκε αντιμέτωπος με πλήθος σχολίων που αμφισβητούσαν την αυθεντικότητα της λήψης, ένα συχνό φαινόμενο στην εποχή της τεχνητής νοημοσύνης και των εξελιγμένων εργαλείων επεξεργασίας.
Δείτε αυτή τη δημοσίευση στο Instagram.
Προβλέποντας αυτή την αντίδραση, κατέγραψε βίντεο από τα παρασκήνια και δημοσιοποίησε τα στοιχεία της επεξεργασίας, η οποία περιλάμβανε στοίβαξη εικόνων για μεγαλύτερη καθαρότητα στην επιφάνεια του ήλιου.
«Μπορεί να είναι απογοητευτικό να ξοδεύεις 40 ώρες σε μια φωτογραφία μόνο και μόνο για να την απορρίψει ο κόσμος ως ψεύτικη», είπε ο Matherne. Όμως και για τους δύο, η μεγαλύτερη ανταμοιβή παραμένει η ίδια. Να μοιράζονται πραγματικές στιγμές που αποκαλύπτουν τη κρυμμένη ομορφιά του σύμπαντος.
