Το σοκ ήταν διπλό. Διπλά τραγικό.
Ξεκίνησε όταν ένας φίλος έλειψε από τη δουλειά του χωρίς να πει γιατί και πώς. Αργότερα εκμυστηρεύθηκε πως συμπαραστάθηκε σε μια φίλη του, ανύπαντρη μητέρα, της οποίας το παιδί έκοψε της φλέβες του.
Ευτυχώς το ένστικτο της επιβίωσης σήμανε συναγερμό την τελευταία στιγμή. Στη θέα του αίματος, η αντάρα της εφηβικής ψυχής έδωσε πρόθυμα τη θέση της στον αθώο παιδικό φόβο. Το παιδί ζήτησε βοήθεια, σκέπη κάτω από τη μητρική φτερούγα και σώθηκε. Τελευταία στιγμή…
Το δεύτερο ήρθε από μια φίλη της κόρης μου από την κατασκήνωση. Ο εξάδελφός της, ένα 13χρονο παιδί από χρυσό, άριστος μαθητής σε ιδιωτικό σχολείο των Βορείων Προαστίων, από αυτά που έχουν τα ελληνικά για δεύτερη γλώσσα. Ενα παιδί με 19,5 στον έλεγχο. Ενα παιδί από μια ακόμα τέλεια, “αγία” ελληνική οικογένεια.
Ένα παιδί που τού έλαχε μια ιδιαιτερότητα, που δεν την επέλεξε, από αυτές που δεν ξεστομίζονται εύκολα, από αυτές που τραβούν το bullying σα μαγνήτης.
Αυτό το παιδί δε φορά πια αμάνικα φανελάκια, δεν τολμά να βγει από το μπάνιο του με γυμνά τα χέρια. Αυτό το παιδί κάνει “σελφ χαρμ”. Τα χέρια του είναι γεμάτα καψίματα από αναπτήρα. Και οι γονείς δεν το έχουν αντιληφθεί.
Κάπου εκεί, προσπαθείς να το διαχειριστείς. Αλλά δεν μπορείς.
Η Γενιά Ζ, σύμφωνα με τις τελευταίες έρευνες, έχει ήδη αποκτήσει από τους κοινωνιολόγους το παρατσούκλι “χιονονιφάδες“. Ευαίσθητοι, ευάλωτοι, δεν πιστεύουν σε τίποτα, δεν ελπίζουν σε τίποτα. Το πιο ανησυχητικό: Είναι εντελώς κυνικοί. Δεν πιστεύουν ότι έχουν τη δύναμη να αλλάξουν τίποτα. Κι αυτό είναι ό,τι χειρότερο. Γιατί χωρίς την ελπίδα, το έρεβος παραμονεύει σε κάθε σου όνειρο.
Γονείς, προσέξτε. Ακούστε. Αγκαλιάστε. Χαϊδέψτε τρυφερά τα μαλλιά. Σύρετε ελαφρά το χέρι πάνω στον ώμο την ώρα που διαβάζουν. Είμαι κι εγώ απαιτητικός γονιός. Ονειρεύομαι πρωταθλητές, περήφανα άλογα, που όταν ο αφέτης πατήσει τη σκανδάλη για την κούρσα της ζωής, θα φύγουν μπροστά. Οχι γιατί είμαι τύραννος ή φαντασμένος, αλλά γιατί φοβάμαι, επειδή ξέρω τι ζούγκλα επικρατεί εκεί έξω.
Αλλά δεν αξίζει. Η ψυχική υγεία δεν προβλέπεται στην κοινωνία που στήνουν προβληματικά όντα όπως ο Ελον Μασκ. Γι αυτό θωρακίστε την ψυχή τους εσείς.
Μην ψάχνετε τα χέρια τους. Ψάξτε το βλέμμα τους…
Γ. Κυπαρίσσης
