Ο κόσμος μπορεί να φαίνεται τρομακτικός και σκληρός. Ακόμα κι έτσι όμως υπάρχει πολλή καλοσύνη, διαπιστώνει νέα έκθεση.
Η Έκθεση Παγκόσμιας Ευτυχίας, που κυκλοφορεί κάθε χρόνο την Διεθνή Ημέρα Ευτυχίας, είναι μια παγκόσμια ανάλυση της ευτυχίας και της ευημερίας σε συνεργασία με την Gallup, το Κέντρο Έρευνας Ευημερίας του Πανεπιστημίου της Οξφόρδης και το Δίκτυο Λύσεων για τη Βιώσιμη Ανάπτυξη του ΟΗΕ.
Η φετινή έκθεση έδωσε ιδιαίτερη προσοχή στις πράξεις καλοσύνης και στις προσδοκίες των ανθρώπων από τις κοινότητές τους.
Τι είναι οι πράξεις καλοσύνης; Η έκθεση τις χώρισε σε τρεις κατηγορίες: δωρεά χρημάτων, εθελοντισμός και το να κάνεις κάτι ωραίο για έναν άγνωστο.
Με βάση τα στοιχεία, το 70% του παγκόσμιου πληθυσμού έκανε τουλάχιστον ένα καλό πράγμα τον τελευταίο μήνα, διαπίστωσε η έκθεση.
«Αυτό είναι ένα πραγματικά, πραγματικά υψηλό νούμερο», δήλωσε ο Δρ. Felix Cheung, συν-συγγραφέας της έκθεσης και επίκουρος καθηγητής ψυχολογίας στο Πανεπιστήμιο του Τορόντο και Chair of Research του Καναδά για την ευημερία του πληθυσμού. «Θα έπρεπε απλά να δούμε αυτόν τον αριθμό και να αισθανθούμε πολύ καλά. Επτά στους 10 ανθρώπους γύρω μας έχουν κάνει κάτι ωραίο… τον τελευταίο μήνα».
Υπάρχουν ενδείξεις ότι το να κάνεις ωραία πράγματα βοηθά τόσο τον άνθρωπο-αποδέκτη όσο και τον ”δότη” να αισθάνονται πιο ευτυχισμένοι και η καλοσύνη μπορεί να είναι ένα βασικό βήμα για τη βελτίωση της δικής σου ευτυχίας και της συνολικής ευτυχίας στις Ηνωμένες Πολιτείες, η οποία συνεχίζει να πέφτει στη λίστα των πιο ευτυχισμένων χωρών, δήλωσε η Ilana Ron-Levey, διευθύνουσα σύμβουλος του δημόσιου τομέα στην Gallup. (Οι ΗΠΑ κατετάγησαν στην 24η θέση στη φετινή λίστα των πιο ευτυχισμένων χωρών.)
Η πραγματοποίηση μιας δωρεάς, η εργασία εθελοντικά για μια ώρα ή η ενασχόληση με κάποια άλλη μικρή πράξη καλοσύνης μπορεί να φαίνεται ασήμαντη στη λίστα με τα μεγάλα πράγματα που κάνουν μια ευτυχισμένη ζωή, αλλά τα δεδομένα λένε το αντίθετο, σύμφωνα με τη Ron-Levey.
«Οι πράξεις γενναιοδωρίας φέρνουν την ευτυχία ακόμα περισσότερο από την απόκτηση υψηλότερου μισθού», είπε.
Η Aknin έχει μελετήσει τον αντίκτυπο της καλοσύνης και διαπίστωσε ότι είναι σημαντικός.
Ένα πείραμα στρατολόγησε ένα δείγμα συμμετεχόντων στις πανεπιστημιουπόλεις για να αναφέρουν την αρχική τους ευτυχία. Στη συνέχεια, οι ερευνητές τους έδωσαν ένα μικρό ποσό χρημάτων – περίπου 2 έως 5 $ – και τους είπαν να τα ξοδέψουν στον εαυτό τους ή σε κάποιον άλλο, είπε.
«Στη συνέχεια μετράμε τις άμεσες συναισθηματικές αντιδράσεις των ανθρώπων», είπε η Aknin. «Στο σύνολό τους, διαπιστώνουμε σχεδόν σε όλες τις μελέτες μας ότι οι άνθρωποι που επιλέχθηκαν τυχαία για να ξοδέψουν γενναιόδωρα αναφέρουν ότι αισθάνονται υψηλότερα επίπεδα ευτυχίας από τους ανθρώπους που ξοδεύουν για τον εαυτό τους».
Το μοτίβο ήταν παρόμοιο σε άλλες χώρες όπως η Νότια Αφρική, η Ουγκάντα και η Ινδία.
«Είμαστε ένα εξαιρετικά κοινωνικό είδος», είπε η Aknin, «και υποστηρίζουμε ότι οι πράξεις γενναιοδωρίας βοηθούν στην οικοδόμηση και διατήρηση αυτών των σχέσεων».
Το «χάσμα της ενσυναίσθησης»
Δεδομένου του αριθμού των ανθρώπων που κάνουν καλά πράγματα, οι προσδοκίες καλοσύνης είναι γενικά χαμηλές, δήλωσε η Aknin.
«Εν συντομία, οι άνθρωποι είναι υπερβολικά απαισιόδοξοι», είπε.
Για να κατανοήσουν πώς οι άνθρωποι αντιλαμβάνονται τα επίπεδα καλοσύνης γύρω τους, οι ερευνητές για την έρευνα ρώτησαν εάν οι άνθρωποι περίμεναν ότι ένα χαμένο πορτοφόλι θα τους επιστραφεί, είπε ο Cheung. Οι ερευνητές ανέπτυξαν την έρευνα διαπιστώνοντας εάν οι άνθρωποι περίμεναν ότι ένας γείτονας, η αστυνομία ή ένας άγνωστος θα επιστρέψουν το πορτοφόλι.
«Οι ΗΠΑ κατατάσσονται 17ες στον κόσμο πιστεύοντας ότι ένας γείτονας θα επιστρέψει ένα χαμένο πορτοφόλι, 25ες στον κόσμο πιστεύοντας το ίδιο για την αστυνομία, αλλά κατατάσσονται μόνο 52ες πιστεύοντας ότι ένας άγνωστος θα επιστρέψει ένα πορτοφόλι, κάτι που υποδηλώνει πραγματικά κάποια φθορά της κοινωνικής συνοχής», είπε η Ron-Levey.
Οι άνθρωποι ήταν πιο πιθανό να πιστέψουν ότι ένας γείτονας ή ένας αστυνομικός θα επιστρέψουν ένα χαμένο πορτοφόλι εάν βρεθεί, αλλά η πίστη σε έναν άγνωστο είναι ένα βαρόμετρο της εμπιστοσύνης, είπε η Aknin.
Είναι λογικό ότι ένα μεγαλύτερο ”χάσμα ενσυναίσθησης” θα είχε αρνητικό αντίκτυπο στην ευτυχία, πρόσθεσε η Aknin.
«Εάν υποθέτουμε τα χειρότερα για τους άλλους, αυτό διαμορφώνει τον τρόπο με τον οποίο αλληλεπιδρούμε με τον κόσμο. Εάν περιμένουμε τα χειρότερα από τους άλλους, περπατάμε στον κόσμο φοβισμένοι, και αυτό έχει σημασία για την δική μας ευημερία».
Ένας στους 4 Αμερικανούς ανέφερε ότι έτρωγε όλα τα γεύματά του μόνος την προηγούμενη ημέρα – κάτι που είναι αύξηση 53% από το 2003, είπε η Ron-Levey.
«Αυτά τα πράγματα είναι όλα συνδεδεμένα», πρόσθεσε. «Εάν τρως μόνος σου τις περισσότερες φορές, αν δεν έχεις κάποιον που μπορείς να βασιστείς σε μια στιγμή ανάγκης, αν χάνεις την εμπιστοσύνη σου σε θεσμούς και στην κοινότητά σου, είναι πιθανότατα να οδηγήσει σε λιγότερες πράξεις καλοσύνης, οι οποίες, με τη σειρά τους, επηρεάζουν την ευτυχία σου».
Αυτοί οι παράγοντες προστίθενται στην απομόνωση και την έλλειψη κοινωνικών σχέσεων, που μπορούν να επηρεάσουν την ευτυχία σου, είπε η Ron-Levey.
Αλλά αυτή η έλλειψη κοινότητας δεν ισχύει παντού. Η αίσθηση της κοινότητας και της κοινωνικής σύνδεσης είναι «μία από τις σημαντικότερες εξηγήσεις για τις οποίες η Φινλανδία και οι σκανδιναβικές χώρες παραμένουν στην κορυφή των βαθμολογιών ευτυχίας χρόνο με τον χρόνο», πρόσθεσε.
