Αξίζουν, τελικά, οι καλοκαιρινοί έρωτες;

Έχουν κάτι μαγικό οι καλοκαιρινοί έρωτες. Μοιάζουν με τραγούδια που ξέρεις απ’ έξω, αν και τα άκουσες μόνο μια φορά. Είναι έντονοι, αυθόρμητοι, γεμάτοι φως — και πάντα με μια σκιά στο βάθος: την πιθανότητα του τέλους. Κι όμως, ξανά και ξανά, βουτάμε μέσα τους χωρίς δίχτυ ασφαλείας. Γιατί;

Καλοκαίρι. Ο ήλιος πιο κοντά από ποτέ, τα κορμιά πιο ελεύθερα, οι καρδιές πιο δεκτικές. Εκεί, ανάμεσα στο αλάτι και τα ηλιοβασιλέματα, γεννιούνται έρωτες. Φευγαλέοι, εκρηκτικοί, σαν σπίθες μέσα στη νύχτα. Και μαζί τους έρχεται πάντα το ίδιο ερώτημα: Αξίζει να επενδύσουμε σε έναν καλοκαιρινό έρωτα, όταν ξέρουμε ότι – σχεδόν πάντα – τελειώνει;

Είναι μια μορφή τρέλας, θα πει κάποιος. Το να δίνεις την καρδιά σου σε κάτι που ξέρεις πως έχει ημερομηνία λήξης. Σαν να παίρνεις σκύλο: γνωρίζεις από την αρχή δύο πράγματα. Πρώτον, ότι θα τον αγαπήσεις με όλη σου την ψυχή. Και δεύτερον, ότι κάποια στιγμή θα τον χάσεις. Κι όμως, επιλέγεις να το ζήσεις. Γιατί;

Γιατί η αγάπη, ακόμα και αν πονάει στο τέλος, αξίζει για όσο κρατάει.

Το ίδιο και με τους καλοκαιρινούς έρωτες. Μπορεί να μη χωράνε στις συμβάσεις της καθημερινότητας, αλλά κρύβουν μέσα τους μια αλήθεια σχεδόν παιδική: μια αθωότητα, μια καθαρότητα, μια δίψα για ζωή. Είναι ένας έρωτας που δε νοιάζεται για το “αύριο”. Ένα “τώρα” που αναβλύζει χωρίς φίλτρα, χωρίς προγραμματισμό.

Κι αν τελειώσει με τα πρώτα σύννεφα του Σεπτέμβρη;

Ίσως ναι. Όπως τελειώνουν πολλά όμορφα πράγματα στη ζωή. Όμως τελείωσε όντας αληθινό. Κι αυτό το κουβαλάς. Ένα βλέμμα, μια μυρωδιά, μια νύχτα που ο κόσμος όλος χώρεσε σε δύο χείλη.

Και ξέρεις κάτι; Κάποιες φορές, οι καλοκαιρινοί έρωτες δεν τελειώνουν. Κάποιες φορές, ο Σεπτέμβρης δεν είναι το τέλος, αλλά η αρχή. Επειδή δύο άνθρωποι επέλεξαν να συνεχίσουν – όχι γιατί έπρεπε, αλλά γιατί το ήθελαν.

Οπότε… αξίζει;

Ναι. Αξίζει.

Αξίζει να ζεις έρωτες, ακόμα κι αν ξέρεις ότι μπορεί να πονέσεις. Γιατί ο πόνος της απουσίας είναι λιγότερος από τον πόνο του να μην έχεις αγαπήσει καθόλου.

Γιατί οι πληγές του έρωτα είναι το τίμημα του να έχεις νιώσει.

Και αυτό το “έχω νιώσει”, κανείς δεν μπορεί να στο πάρει.

Ad

spot_img

Άλλες Ειδήσεις

Μοιράσου το