Βρισκόμαστε σε έναν δυστοπικό κόσμο του μέλλοντος. Μια ανεξήγητη ακτινοβολία έχει αλλάξει τη φύση των ανθρώπινων δακρύων: όποιος κλάψει, χάνει την όρασή του. Για να επιβιώσει η ανθρωπότητα, παίρνει καθημερινά ροζ χάπια που σβήνουν τη μνήμη και τα συναισθήματα. Έτσι, κανείς δεν θυμάται, κανείς δεν νιώθει, κανείς δεν υποφέρει. Αλλά και κανείς δεν χαίρεται πραγματικά.
Η πρωταγωνίστρια είναι η Άλις Γουόντερ, ένα 16χρονο κορίτσι, που ξεκινάει ένα ταξίδι προς τη λεγόμενη “Φυλακή” – έναν απομονωμένο χώρο όπου δεν υπάρχουν αναμνήσεις και συναισθήματα, άρα και κανένας κίνδυνος. Το ταξίδι της όμως ανατρέπεται όταν γνωρίζει τον Άλμπερτ, έναν άντρα που της δίνει κάτι απαγορευμένο: μια παλιά ανάμνηση.
Αυτή η μικρή δόση αλήθειας ξυπνά μέσα στην Άλις αμφιβολίες. Αναρωτιέται:
Τι πραγματικά είναι η ζωή χωρίς μνήμη;
Πώς είναι να νιώθεις ξανά;
Υπάρχει ελευθερία σε έναν κόσμο χωρίς παρελθόν;
Καθώς η Άλις ξεθάβει όλο και περισσότερες αναμνήσεις, αρχίζει να αμφισβητεί όσα θεωρούσε δεδομένα. Το ταξίδι της μετατρέπεται σε μια εσωτερική επανάσταση, και ο στόχος της δεν είναι πια η «ασφάλεια», αλλά η αλήθεια και η ανάκτηση της χαμένης της ανθρωπιάς
.
Τι μας άρεσε:
- Πρωτότυπη ιδέα: Η υπόθεση με τα τοξικά δάκρυα και την κοινωνία χωρίς συναισθήματα είναι μοναδική και σε κάνει να σκέφτεσαι βαθύτερα θέματα, όπως η αξία της μνήμης και του πόνου.
- Αλληγορικό και με νόημα: Πίσω από την ιστορία, υπάρχουν πολλά μηνύματα για τη σύγχρονη κοινωνία και το πώς αντιμετωπίζουμε τα συναισθήματά μας.
- Ροή και γλώσσα: Ο Μυλωνάκης γράφει με τρόπο απλό αλλά ποιητικό. Δεν κουράζει, και σε κρατάει κοντά στους ήρωες. Είναι σίγουρο ότι θα αγαπήσετε την Άλις.
Τι θα μπορούσε να είναι καλύτερο:
- Πιο εστιασμένη πλοκή: Η αφήγηση έχει ενδιαφέρον, αλλά μερικές φορές χάνεται λίγο μέσα στους συμβολισμούς και στα ερωτήματα που θέτει.
Συμπέρασμα:
Το «Ιππόκαμπος» (θα το βρείτε εδώ) είναι ένα έντονα συμβολικό και ευρηματικό μυθιστόρημα που ξεφεύγει από τα τετριμμένα. Πραγματικά το αγάπησα. το διάβασα μέσα σε μια μέρα, ανυπομονούσα για την τύχη της Άλις. Αν σου αρέσουν τα βιβλία που συνδυάζουν φαντασία με φιλοσοφικά ερωτήματα, σίγουρα θα το εκτιμήσεις. Δεν είναι ένα εύκολο ανάγνωσμα «παραλίας», αλλά σε ανταμείβει αν μπεις στο κλίμα του.
Βαθμολογία: 4/5
Λίγα λόγια για τον συγγραφέα
Ο Αντώνης Μυλωνάκης γεννήθηκε το 1986 στην Αθήνα, όπου και ζει. Μεγάλωσε γράφοντας ιστορίες για την αδερφή του, έχοντας πάντα την ίδια ως κεντρική ηρωίδα. Το πρώτο του μυθιστόρημα, Ο καθρέφτης και η προφητεία του Γκρέινορθ, εκδόθηκε το 2016 και βραβεύτηκε την επόμενη χρονιά, ενώ το δεύτερο, Ιππόκαμπος (2023), γνώρισε ευρεία αποδοχή και ήταν υποψήφιο για το Βραβείο Νέου Λογοτέχνη του περιοδικού Κλεψύδρα. Έχει ξεχωρίσει στην παιδική λογοτεχνία με τη σειρά «Λίλυ και Άλεξ». Το πρώτο βιβλίο της σειράς (Μια ιστορία φαντασμάτων) ήταν υποψήφιο για το Βραβείο Λογοτεχνικού Βιβλίου για Παιδιά του περιοδικού Ο Αναγνώστης (μικρή λίστα). Γράφει επίσης ποίηση και διηγήματα, αρκετά από τα οποία έχουν δημοσιευτεί σε έντυπα και ηλεκτρονικά μέσα.
