Το Πέμπτο Επίπεδο και ο Jack Reacher χωρίς Τομ Κρουζ!

Γεια χαρά σε όλους! Μόλις -μόλις όμως, στην κυριολεξία- τελείωσα το βιβλίο του Lee Child Το Πέμπτο Επίπεδο για το οποίο θα σας μιλήσω σήμερα. Ξεκινάω όμως λέγοντάς σας ότι είναι το πρώτο βιβλίο του Lee Child που διαβάζω. Δεν είχα διαβάσει κανένα άλλο. Είναι η πρώτη περιπέτεια του Jack Reacher. Τον Reacher τον ήξερα περισσότερο από τον κινηματογράφο από την ταινία με τον Τομ Κρουζ. Μία έχω δει, την άλλη δεν την έχω δει. Νομίζω έχει βγει κι άλλη. Ο Τομ Κρουζ όμως δεν έχει καμία σχέση με τον ήρωα, με τον Jack Reacher γιατί διαβάζοντας το βιβλίο καταλαβαίνεις ότι είναι δύο μέτρα αυτός ο τύπος, σωματαράς. Ο Τομ Κρουζ είναι πιο πολύ στο δικό μου ύψος 1,75 με τα χέρια ανάταση. Αλλά παρόλα αυτά μου άρεσε και στην ταινία, οφείλω να το ομολογήσω.

Λοιπόν, δεν έχει καμία σημασία που δεν έχεις διαβάσει τις άλλες 20 περιπέτειες. Μία χαρά στέκεται μόνο του το βιβλίο αν θες να ξεκινήσεις από Το Πέμπτο Επίπεδο. Το λέω γιατί είναι το τελευταίο βιβλίο που κυκλοφορεί από τις εκδόσεις Bell που εμένα μου αρέσουν ειδικότερα και σαν εκδόσεις και τα ευχαριστιέμαι τα βιβλία τους. Το άλλο που θέλω να σας πω είναι ότι είναι ένα βιβλίο που μπορείτε να το πάρετε και να μην κλαίτε τα 10 ευρώ που θα δώσετε, 9,90 συγκεκριμένα, γιατί θα περάσετε καλά αν σας αρέσουν τα αστυνομικά και λίγο τα θριλεράκια.

Είναι μια χαρά βιβλίο, ό,τι πρέπει, θα το τελειώσετε -430 σελίδες- θα τις τελειώσετε ξέρω ‘γω μέσα σε 4-5 μέρες το πολύ. Το βιβλίο διαβάζεται πάρα πολύ γρήγορα. Η ιστορία είναι πολύ ωραία, με την έννοια ότι έχει μια πρωτοτυπία. Ένας ντετέκτιβ που ήταν πρώην στρατιωτικός και που τέλος πάντων έχει αποσυρθεί τώρα βρίσκεται στο δρόμο με μία άλλη ντετέκτιβ που ψάχνει έναν συνάδελφό της ο οποίος έχει εξαφανιστεί, τα βρίσκουνε (από κάθε άποψη όπως καταλαβαίνετε) και πάνε μαζί να βρουν τους δολοφόνους. Ωραίο, απλό, εύπεπτο, όχι διαφορετικό, τέτοιες υποθέσεις έχουμε δει πάρα πολλές φορές, αλλά ο τρόπος που αυτοί συναντιούνται σε μια κωμόπολη της Αμερικής που είναι στη μέση του πουθενά, που οι κάτοικοι είναι λίγο περίεργοι (θα σας θυμίσει δηλαδή αν έχετε διαβάσει το βιβλίο Η Πόλη ή αν έχετε δει την αντίστοιχη σειρά μπορεί να σας θυμίσει κάτι τέτοιο. Ή καμιά ταινία του Σιάμαλαν μπορεί να σας θυμίσει).

Τέλος πάντων είναι λίγο ένα αλλοπρόσαλλο περιβάλλον, με αυτούς τους κατοίκους που σε κοιτάνε καχύποπτα από το παραθυράκι. Ξέρεις: πώς κάνει η κουτσομπόλα το κουρτινάκι; κάτι τέτοιο. Και θα παρακολουθεί μέσα το παράθυρο…; Είναι λοιπόν ένα τέτοιο περιβάλλον αλλά όλη ιστορία και όπως μπλέκεται και παρουσιάζεται και εξελίσσεται είναι διαφορετική από ό,τι έχετε διαβάσει. Δηλαδή ενώ στην αρχή λες «α, εντάξει θα είναι μια από τα ίδια», δεν είναι!

Το βιβλίο έχει τίτλο Το Πέμπτο Επίπεδο. Θα καταλάβετε μετά που θα έχετε διαβάσει 300-350 σελίδες, τότε θα καταλάβετε γιατί ονομάζεται Το Πέμπτο Επίπεδο. Βέβαια ο πρωτότυπος τίτλος είναι Make me, καμία σχέση με το πώς μεταφράστηκε στα ελληνικά. Αλλά και το Make me και Το Πέμπτο Επίπεδο μια χαρά εξηγούν το story του βιβλίου, έτσι;

Τώρα, θα σας πω την αμαρτία μου γιατί μου αρέσει να τα λέω τα πράγματα όπως τα νιώθω. Από τη σελίδα 300 και μετά ψιλοβαρέθηκα – μέχρι το φινάλε. Και το φινάλε ήταν ένα okay φινάλε, αναμενόμενο. Δηλαδή αυτό που γράφει το βιβλίο πίσω ότι «θα αναγκαστεί να αντιμετωπίσει τον χειρότερο εφιάλτη του» εγώ δεν το εισέπραξα. Χωρίς να σημαίνει όμως αυτό ότι δεν το ευχαριστήθηκα το βιβλίο, έτσι; Για να ‘μαστε ξεκάθαροι. Απλά λίγο σαν να έκανε μια κοιλιά λίγο περίεργη. Δηλαδή ενώ συνήθως τα βιβλία κάνουν την κοιλιά στη μέση… εμένα αυτή η κοιλιά ίσως να με κούρασε, ίσως να το ήθελα 100 σελίδες λιγότερο. Μπορεί, μπορεί… Αλλά η αλήθεια είναι ότι το περίμενα πιο εκρηκτικό στο τέλος ρε παιδί μου. Ήταν αναμενόμενο το φινάλε για μένα. Ήταν πολύ έξυπνο όμως αυτό το εύρημα που δεν μπορώ να σας το πω γιατί θα σας αποκαλύψω το βιβλίο. Όπως και να χει αυτό το βιβλίο είναι η αφορμή για να διαβάσω κι άλλη περιπέτεια του Jack Reacher, να διαβάσω κι άλλο βιβλίο δηλαδή του Lee Child, που όπως είπα κυκλοφορεί από τις εκδόσεις Bell… θα το δείτε, είναι η τελευταία περιπέτεια που εκδόθηκε τώρα από τις εκδόσεις στην Ελλάδα και θα το ευχαριστηθείτε νομίζω.

Το Πέμπτο Επίπεδο παιδιά. Δείτε και στη φωτογραφία του οπισθόφυλλου για να καταλάβετε λιγάκι παραπάνω το story. Έχει πάρα πολύ πλάκα γιατί στην αρχή του βιβλίου στις πρώτες σελίδες ο Jack Reacher κάνει την ερώτηση: «ρε παιδιά γιατί η πόλη σας ονομάζεται έτσι;» (λέγεται Mother’s Rest δηλαδή η ανάπαυση της μητέρας). Κανείς δεν του δίνει μια απάντηση, η απάντηση έρχεται στην προτελευταία σελίδα! Έχει πάρα πολύ πλάκα αυτό. Δηλαδή μου άρεσε. Και μόνο γι’ αυτό το βιβλίο αξίζει, θα το χαρείτε.